Met Kerst vieren christenen iets heel bijzonders.
Oorspronkelijk was er het Germaanse Midwinterfeest en dit feest werd door de christenen (Constantijn de Grote, de man die na zijn bekering ook de zondag als wekelijkse rustdag uitriep) in de 4e eeuw tot kerstfeest uitgeroepen. Nu wordt gegist dat Jezus waarschijnlijk in juni geboren was, maar dat doet er niet toe, het gaat er ons om dat we dit regelmatig vieren.
Ik schrijf dit eigenlijk voor iedereen die kerst viert, christen of niet.
Het evangelie is het verhaal van een eeuwenlange liefdesrelatie tussen God en de mensen en dat kun je niet in een notedop samenvatten. Er zijn er die dat proberen, maar ze doen altijd tekort aan de ware boodschap. God heeft een geweldig heilsplan met de mensheid en met elke individuele mens. Een prachtig en volmaakt plan! Ik ga hier dus geen samenvatting van het evangelie geven, maar slechts twee elementen eruit lichten, twee zaken die rechtstreeks met Kerst te maken hebben.
Ten eerste is er de profetie. Eeuwenlang werd in Israël de komst van een Verlosser, een gezalfde Koning voorspeld. Het volk Israël keek jarenlang uit naar iemand die hen zou bevrijden. Vaak werd er verkeerdelijk gedacht dat die iemand een koning zou zijn hier op aarde; een nieuwe koning van Israël na alle verdrukkingen. Toen Jezus uiteindelijk kwam, werd het langzaam duidelijk dat Hij geen aards koninkrijk zou stichten, maar een geestelijk Koninkrijk. De voorspellingen die je overal leest in het Oude Testament van de Bijbel, zijn allemaal letterlijk uitgekomen. Echt boeiend voor wie van geschiedenis houdt, uit zo'n studie kun je duidelijk opmaken dat Hij de Messias is! Bovendien is dat Koninkrijk bedoeld voor IEDEREEN, ook voor jou, niet enkel voor de joden die het toen verwachtten. Dat Koninkrijk is iets dat plaatsvindt in je hart, waarbij je de ultieme vrede met God en jezelf ontvangt (geen perfect leven!). (Vaag? Vraag!) Jezus is, zoals voorzegd, naar de aarde gekomen om ons te verlossen. Met Pasen vieren we zijn overwinning over de zonde en de dood: de enige manier tot God is Jezus Christus!
Ten tweede wil ik stilstaan bij het voorbeeld van Jezus die mens werd. Jezus is God, zoals je al eerder kon lezen op deze blog. Tweeduizend jaar geleden kwam Hij als baby, een echte mens dus, van vlees en bloed, op aarde. Hij gaf daarmee het ultieme voorbeeld van hoe wij met elkaar moeten omgaan. Stel je voor: God die ALLES gemaakt heeft, die almachtig is, die alles kan, wordt zelf een kwetsbaar mens. Hij voelde onze pijn, Hij maakte lijden mee zoals wij, Hij leefde onder de mensen als mens. Hij offerde al Zijn heerlijkheid, macht, kracht, heerlijkheid, alles, alles, alles op om ons te dienen. Hij kwam als een dienaar. En dat lees je ook in de evangelieën, Hij was een nederig mens, iemand die anderen diende. Daarmee stelde Hij het voorbeeld. Hoe dienstbaar zijn wij tegenover anderen? Hoe nederig durven wij zijn in een tijd als deze, waar wij westerlingen alles hebben wat we willen?
Kerst is Gods belofte vervuld zien worden. Kerst is het ultieme voorbeeld van nederigheid en dienstbaarheid.
Zoals iemand mij vandaag mailde:
Sommige mensen zouden wel God willen zijn…
Maar God die méns wil zijn,
da’s Kerst ten voeten uit!
Merry Christmas! Reacties welkom!
woensdag 24 december 2008
donderdag 4 december 2008
wereldgelijkvormig
Romeinen 12:2: "U moet uzelf niet aanpassen aan deze wereld, maar veranderen door uw gezindheid te vernieuwen, om zo te ontdekken wat God van u wil en wat goed, volmaakt en hem welgevallig is."
Hmmm. "veranderen door uw gezindheid te vernieuwen" ... Hoe leg je dit uit?
Uitleg 1:
"Beste x,
Zo, je bent christen geworden, kom, nu is het belangrijk dat je begrijpt wat er in Romeinen 12:2 staat. Je bent christen, dus je levensstijl moet ook drastisch veranderen.
Hier is een lijst - gemaakt door meer ervaren christenen - met dingen die niet mogen, en hier is een lijst met dingen die van je verwacht worden. Wij hebben die lijsten door de jaren heen gemaakt, gebaseerd op wat we tegen kwamen in de maatschappij. Ze zijn algemeen aanvaard door christenen. Als je wilt, kunnen we deze lijsten ook Bijbels onderbouwen. Het doorgeven van deze lijsten noemen we "bijbelstudie".
Het is jou opdracht vanaf nu om te zorgen dat je altijd en overal volgt wat er op die lijsten staat. Dan pas ben je vernieuwd zoals de brief van Paulus aan de Romeinen ons voorschrijft.
Ah, en vergeet niet om die christenen die anders denken, ernstig te waarschuwen voor hun zonde. Want wie van onze lijst afwijkt, is verkeerd en moet terecht gewezen worden."
Uitleg 2:
"Beste x,
Zo, je bent christen geworden, kom, nu is het belangrijk dat je begrijpt wat er in Romeinen 12:2 staat. Je bent christen, dus je levensstijl moet ook drastisch veranderen.
Hier is een bijbel, en hier zijn de meer ervaren christenen die je kunnen helpen met het begrijpen van de Bijbel. Zij hebben de Bijbel door de jaren heen mogen ontdekken, en kunnen je steunen om dingen om je heen in de maatschappij te toetsen aan de waarheid. Dit proces van ontdekken noemen we "bijbelstudie".
Het is jou opdracht om altijd te blijven beseffen dat je als christen continue moet vernieuwen in je denken. God wil je blijven vernieuwen en zonde in je leven duidelijk maken, sta ervoor open, zoals de brief van Paulus aan de Romeinen ons voorschrijft.
Luister naar andere christenen, vooral diegenen die anders denken en leven als jij, misschien kunnen zij je helpen om te blijven vernieuwen in je denken, dichter naar God toe te groeien. Toets zaken die je tegenkomt en toets ze aan de Bijbel. Wij hebben al heel wat ervaring, maar weten het ook niet altijd."
Ok, ik geef toe, de 2 uitleggingen zijn misschien wat extreem generaliserend. Maar welke uitleg kun je nog bedenken? Welke uitleg heeft jou voorkeur?
Hmmm. "veranderen door uw gezindheid te vernieuwen" ... Hoe leg je dit uit?
Uitleg 1:
"Beste x,
Zo, je bent christen geworden, kom, nu is het belangrijk dat je begrijpt wat er in Romeinen 12:2 staat. Je bent christen, dus je levensstijl moet ook drastisch veranderen.
Hier is een lijst - gemaakt door meer ervaren christenen - met dingen die niet mogen, en hier is een lijst met dingen die van je verwacht worden. Wij hebben die lijsten door de jaren heen gemaakt, gebaseerd op wat we tegen kwamen in de maatschappij. Ze zijn algemeen aanvaard door christenen. Als je wilt, kunnen we deze lijsten ook Bijbels onderbouwen. Het doorgeven van deze lijsten noemen we "bijbelstudie".
Het is jou opdracht vanaf nu om te zorgen dat je altijd en overal volgt wat er op die lijsten staat. Dan pas ben je vernieuwd zoals de brief van Paulus aan de Romeinen ons voorschrijft.
Ah, en vergeet niet om die christenen die anders denken, ernstig te waarschuwen voor hun zonde. Want wie van onze lijst afwijkt, is verkeerd en moet terecht gewezen worden."
Uitleg 2:
"Beste x,
Zo, je bent christen geworden, kom, nu is het belangrijk dat je begrijpt wat er in Romeinen 12:2 staat. Je bent christen, dus je levensstijl moet ook drastisch veranderen.
Hier is een bijbel, en hier zijn de meer ervaren christenen die je kunnen helpen met het begrijpen van de Bijbel. Zij hebben de Bijbel door de jaren heen mogen ontdekken, en kunnen je steunen om dingen om je heen in de maatschappij te toetsen aan de waarheid. Dit proces van ontdekken noemen we "bijbelstudie".
Het is jou opdracht om altijd te blijven beseffen dat je als christen continue moet vernieuwen in je denken. God wil je blijven vernieuwen en zonde in je leven duidelijk maken, sta ervoor open, zoals de brief van Paulus aan de Romeinen ons voorschrijft.
Luister naar andere christenen, vooral diegenen die anders denken en leven als jij, misschien kunnen zij je helpen om te blijven vernieuwen in je denken, dichter naar God toe te groeien. Toets zaken die je tegenkomt en toets ze aan de Bijbel. Wij hebben al heel wat ervaring, maar weten het ook niet altijd."
Ok, ik geef toe, de 2 uitleggingen zijn misschien wat extreem generaliserend. Maar welke uitleg kun je nog bedenken? Welke uitleg heeft jou voorkeur?
zondag 30 november 2008
coming back...
Het lied dat plots mijn verhaal werd vandaag. Ik kende dit lied al een tijdje, en vond het ook al een tijdje echt mooi, maar nu is het plots mijn verhaal een beetje...
"Coming back"
It’s cold here, I’m looking all around me
Not paying attention to the things
That You want me to see
Trying to find the joy it brings
So I sit and wait here
Waiting for another one but You
Who fills this up, who believes in me … but I think…
You know what You’re doing
I’m sure but I will need to find
The way back to You, need You by my side
You know where I’m going
But take my hand and lead me now
‘cause I’m coming back to You
Now thinking, that You have been there all along
Makes me feel guilty
For not listening to You
Can I really touch Your hand
I sit and wait here
For You to finally speak to me
Fill me up, give me my trust … ‘cause I know…
ou know what You’re doing
I’m sure but I will need to find
The way back to You, need You by my side
You know where I’m going
But take my hand and lead me now
‘cause I’m coming back to You
Make me feel real again
Like You want me to be
And make me realize
That You alone are here for me…
You know what You’re doing
I’m sure but I will need to find
The way back to You, need You by my side
You know where I’m going
But take my hand and lead me now
'cause I'm coming back to You
(Indian Summer)
"Coming back"
It’s cold here, I’m looking all around me
Not paying attention to the things
That You want me to see
Trying to find the joy it brings
So I sit and wait here
Waiting for another one but You
Who fills this up, who believes in me … but I think…
You know what You’re doing
I’m sure but I will need to find
The way back to You, need You by my side
You know where I’m going
But take my hand and lead me now
‘cause I’m coming back to You
Now thinking, that You have been there all along
Makes me feel guilty
For not listening to You
Can I really touch Your hand
I sit and wait here
For You to finally speak to me
Fill me up, give me my trust … ‘cause I know…
ou know what You’re doing
I’m sure but I will need to find
The way back to You, need You by my side
You know where I’m going
But take my hand and lead me now
‘cause I’m coming back to You
Make me feel real again
Like You want me to be
And make me realize
That You alone are here for me…
You know what You’re doing
I’m sure but I will need to find
The way back to You, need You by my side
You know where I’m going
But take my hand and lead me now
'cause I'm coming back to You
(Indian Summer)
zaterdag 29 november 2008
kippenvel en tranen
Kippenvel en tranen. Dat was het bij mij vanavond in St-Niklaas. Aan het eind van de avond ben ik weggerend. Het was goed. Maar het was gedaan en ik wou de zaal met dat gevoel verlaten: Dat het goed was. Dat ik heb genoten. Dat gevoel dat je hebt als je iets heel lekkers eet en je wilt die smaak niet kwijt dus je eet geen dessert, of drinkt niets meer, om die smaak zo lang mogelijk in je mond te houden (of heb alleen ik dat? :p) Ik had geen zin in de koffieklets achteraf waar iedereen het geluid loopt af te kraken, de zangers de hemel in prijst en de opkomst evalueert. Ik kreeg er kippevel van, had tranen in mijn ogen en werd plots met mezelf geconfronteerd. Daar hield ik het bij.
Kippenvel en tranen. Daar heb ik me de laatste tijd niet erg voor opengesteld. De afgelopen twee jaar heb ik emotioneel zware momenten gehad. Mezelf behoorlijk in de shit gewerkt. Een familielid dat plots de draad kwijt is. Een jong meisje in mijn kerk dat plots sterft. Mijn vader die plots vijf dagen in de Intensive Care lag. Leda die een bevalling misschien niet zou overleven. Ik heb behoorlijk wat traantjes gelaten, ook over mijn zonden. Maar dag in dag uit voel ik me goed in mijn vel, geniet ik van mijn gezin en werk en leven. De pijn draag je mee. Je maakt er het beste van. En dus scherm ik me soms af voor emotie. Tot nu plots.
Kippenvel en tranen. Tijdens het optreden van Indian Summer kreeg ik dat dus. Heerlijk muziekwerk, ogen dicht en genieten. Prachtige teksten, ogen dicht en filosoferen. Prachtige gedichten van Stef Bos en Toon Hermans nog wel, ogen dicht en terugdenken. De hele avond was precies voor mij bedoeld. Ik ging eerst met de jeugdgroep gaan maar uiteindelijk ging ik alleen. Aan het begin van de avond dacht ik direct: wow, waar kan ik deze groep voor vragen? Wat voor event kan ik organiseren waar zij mogen komen spelen? Bij het tweede lied was het al duidelijk: Het event was hier en nu en voor mij. Ik ben geestelijk enorm opgebouwd, veel meer dan welke praise avond, theologische discussie of kerkdienst dan ook de laatste tijd. Het was een combinatie van leven en voelen en geloven. Geloven is iets echts. God is real. God heeft iets in mijn hartje gedaan vanavond.
Kippenvel en tranen. Tijdens sommige liederen moest ik steeds terug denken aan het boek dat ik aan het lezen ben van Brian McLaren "A New Kind of Christian". Een boek dat ik zeker niet aan iedereen wil aanbevelen, maar het legt heel veel vingers op de zere plek. Ondanks de rare kronkels en volgens mij vaak verkeerde alternatieven, doet het boek iets met me. Ik ging het bestuderen op een theoretische manier. Even kijken welke elementen Bijbels zijn en welke niet. Het doet meer met me dan dat. Het boek brengt me dichter bij God - zo ervaar ik het nu. Het boek wijst me enorm op de zonde die wij veel te vaak door de vingers zien. Het boek stuurt me terug naar God. Het zegt als het ware - tussen alle zin en onzin door - dit: Henri, wat je ook doet, je leven moet volledig in dienst staan van God. Hem leren kennen, gehoorzamen en aanbidden is je hoogste roeping. Zoals Ouweneel het zo mooi zei 10 jaar geleden op de cd van mijn broer (MUC): Wanneer was de laatste keer dat je nog eens een traantje liet over je zonden?
Kippenvel en tranen. En dan kreeg ik een lied te horen dat alles samenvat. Toen ik het voor het eerst hoorde bijna twee jaar geleden, vond ik het mooi dat die vriend van mij zijn verhaal zo in een lied kon omzetten. Ik was onder de indruk. Het is een mooi lied, nog steeds het enige lied op mijn PDA gesaved. Hij kon er wat van.
Had ik ooit kunnen bedenken dat het vandaag plots mijn lied werd? De tekst lees je in het volgende bericht. Het verdient zijn eigen plek. Dank U God voor broers en zussen die mij op U wijzen!
Kippenvel en tranen. Daar heb ik me de laatste tijd niet erg voor opengesteld. De afgelopen twee jaar heb ik emotioneel zware momenten gehad. Mezelf behoorlijk in de shit gewerkt. Een familielid dat plots de draad kwijt is. Een jong meisje in mijn kerk dat plots sterft. Mijn vader die plots vijf dagen in de Intensive Care lag. Leda die een bevalling misschien niet zou overleven. Ik heb behoorlijk wat traantjes gelaten, ook over mijn zonden. Maar dag in dag uit voel ik me goed in mijn vel, geniet ik van mijn gezin en werk en leven. De pijn draag je mee. Je maakt er het beste van. En dus scherm ik me soms af voor emotie. Tot nu plots.
Kippenvel en tranen. Tijdens het optreden van Indian Summer kreeg ik dat dus. Heerlijk muziekwerk, ogen dicht en genieten. Prachtige teksten, ogen dicht en filosoferen. Prachtige gedichten van Stef Bos en Toon Hermans nog wel, ogen dicht en terugdenken. De hele avond was precies voor mij bedoeld. Ik ging eerst met de jeugdgroep gaan maar uiteindelijk ging ik alleen. Aan het begin van de avond dacht ik direct: wow, waar kan ik deze groep voor vragen? Wat voor event kan ik organiseren waar zij mogen komen spelen? Bij het tweede lied was het al duidelijk: Het event was hier en nu en voor mij. Ik ben geestelijk enorm opgebouwd, veel meer dan welke praise avond, theologische discussie of kerkdienst dan ook de laatste tijd. Het was een combinatie van leven en voelen en geloven. Geloven is iets echts. God is real. God heeft iets in mijn hartje gedaan vanavond.
Kippenvel en tranen. Tijdens sommige liederen moest ik steeds terug denken aan het boek dat ik aan het lezen ben van Brian McLaren "A New Kind of Christian". Een boek dat ik zeker niet aan iedereen wil aanbevelen, maar het legt heel veel vingers op de zere plek. Ondanks de rare kronkels en volgens mij vaak verkeerde alternatieven, doet het boek iets met me. Ik ging het bestuderen op een theoretische manier. Even kijken welke elementen Bijbels zijn en welke niet. Het doet meer met me dan dat. Het boek brengt me dichter bij God - zo ervaar ik het nu. Het boek wijst me enorm op de zonde die wij veel te vaak door de vingers zien. Het boek stuurt me terug naar God. Het zegt als het ware - tussen alle zin en onzin door - dit: Henri, wat je ook doet, je leven moet volledig in dienst staan van God. Hem leren kennen, gehoorzamen en aanbidden is je hoogste roeping. Zoals Ouweneel het zo mooi zei 10 jaar geleden op de cd van mijn broer (MUC): Wanneer was de laatste keer dat je nog eens een traantje liet over je zonden?
Kippenvel en tranen. En dan kreeg ik een lied te horen dat alles samenvat. Toen ik het voor het eerst hoorde bijna twee jaar geleden, vond ik het mooi dat die vriend van mij zijn verhaal zo in een lied kon omzetten. Ik was onder de indruk. Het is een mooi lied, nog steeds het enige lied op mijn PDA gesaved. Hij kon er wat van.
Had ik ooit kunnen bedenken dat het vandaag plots mijn lied werd? De tekst lees je in het volgende bericht. Het verdient zijn eigen plek. Dank U God voor broers en zussen die mij op U wijzen!
vrijdag 28 november 2008
komt een profeet langsgewandeld
Mijn vrouw kwam vandaag thuis van de bijbelstudiekring in onze evangelische gemeente. Ze hadden daar het boek Amos (een profetisch boek van een schapenfokker) besproken.
Ik las net het gehele boek door, alsook commentaren van "The Student Bible" en wat commentaren op internet.
Wat me opviel was het volgende:
De volken rondom Israel leefden in zonde - ongehoorzaamheid aan God.
Israel zelf leefde ook in zonde, alleen zij wezen slechts op de zonde van andere volken.
De zonden genoemd in Israel waren onder andere die van foute vormen van aanbidding (geld en kalveren), geldzucht (omkoperij en diefstal) en sociale onrechtvaardigheid (rijken die op de kap van armen leven).
De Israelieten denken dat ze tot een redelijke eredienst gekomen zijn, een trouwe gehoorzaamheid aan God. Maar dit is blijkbaar niet zo. God stuurt een schapenfokker om hen te waarschuwen. De waarschuwing van deze nieuw verschenen profeet slaan ze in de wind.
Waar komt me dit toch bekend voor?
Meer waarde hechten aan een gevestigde levensstijl en aanbidding dan aan de woorden van de profeet die hen het herontdekken van Gods waarheid aanbiedt...
Opkomende (leuk woord!) profeten het laantje uitsturen met de boodschap "We zijn goed bezig, hou op met je dwaalleer"...
Eigen eer en verdienste verwarren met het eren en het Woord van God...
Sociale bewogenheid afwimpelen onder het motto "Dat is niet onze taak"...
Ik weet het niet goed, ik ben helemaal niet zeker, maar vind het toch frappant dat net in deze tijd Amos langs komt wandelen in mijn leven.
Ik las net het gehele boek door, alsook commentaren van "The Student Bible" en wat commentaren op internet.
Wat me opviel was het volgende:
De volken rondom Israel leefden in zonde - ongehoorzaamheid aan God.
Israel zelf leefde ook in zonde, alleen zij wezen slechts op de zonde van andere volken.
De zonden genoemd in Israel waren onder andere die van foute vormen van aanbidding (geld en kalveren), geldzucht (omkoperij en diefstal) en sociale onrechtvaardigheid (rijken die op de kap van armen leven).
De Israelieten denken dat ze tot een redelijke eredienst gekomen zijn, een trouwe gehoorzaamheid aan God. Maar dit is blijkbaar niet zo. God stuurt een schapenfokker om hen te waarschuwen. De waarschuwing van deze nieuw verschenen profeet slaan ze in de wind.
Waar komt me dit toch bekend voor?
Meer waarde hechten aan een gevestigde levensstijl en aanbidding dan aan de woorden van de profeet die hen het herontdekken van Gods waarheid aanbiedt...
Opkomende (leuk woord!) profeten het laantje uitsturen met de boodschap "We zijn goed bezig, hou op met je dwaalleer"...
Eigen eer en verdienste verwarren met het eren en het Woord van God...
Sociale bewogenheid afwimpelen onder het motto "Dat is niet onze taak"...
Ik weet het niet goed, ik ben helemaal niet zeker, maar vind het toch frappant dat net in deze tijd Amos langs komt wandelen in mijn leven.
maandag 10 november 2008
Wie is God?
Een paar mensen vroegen mij onlangs wie of wat God voor mij is? Dat wil ik in dit berichtje even verduidelijken.
Ik geloof in de God van de Bijbel. Ik ben christen. Ik geloof dat er maar 1 ware God is. En ik geloof dat Jezus Christus de enige weg tot God de Vader is. God is overal, geloof ik. Hij was er altijd en zal er altijd zijn. God is het begin, de oorsprong en de Schepper van alles. In de Bijbel wordt Hij daardoor de Alpha genoemd: het begin van alles.
In God vindt ook alles zijn doel. Jou leven, mijn leven, een boom, een steen, de gehele natuur, de geestelijke wereld; alles is geschapen om Hem te eren. Daar staat de Bijbel ook vol van. Het feit dat alles en iedereen in Hem zijn doel vindt, noemen we dan Omega: De laatste letter van het Griekse alfabet, wat betekent het einde.
God heeft echter in de gehele schepping een bijzonder schepsel uitgekozen dat Hij naar Zijn eigen beeld schiep: de mens. De mens lijkt op God. In vele van onze eigenschappen vinden we dus eigenschappen van God terug, dat is ook logisch, want we zijn dus naar Zijn Beeld geschapen.
Jij lijkt op God. Tenminste, zoals Hij je oorspronkelijk geschapen heeft. Door onze eigen keuzes zijn er ook veel dingen die we doen waardoor we minder op Hem zijn gaan lijken, maar het gaat in dit bericht om wie God is, en ik wil niet teveel uitweiden over zonde en genade. Niet dat ik dat onderwerp wil mijden, maar dat kan een andere keer nog.
God wordt een Vader genoemd. Moeder natuur bestaat niet, het is volgens wat ik geloof echt wel degelijk God die bewust als Persoon alles heeft geschapen. Hij is een vaderfiguur, nu dat kan misschien negatief klinken, misschien heb je zelf niet zo een geweldige vader (gehad). Maar God is de volmaakte vader. Wat dat betreft heeft Hij dus alle goede eigenschappen van wat wij weten over vaders. Hij zorgt voor ons, helpt ons als we vallen, wijst ons terecht als we verkeerd gaan en vergeeft ons onze fouten. Net zoals een volmaakte vader dat zou doen.
God is ook iemand die een relatie wil met ons, Hij is mijn Vriend. Ik kan op Hem rekenen, ik mag tegen Hem roepen en schreeuwen, uithuilen, ... net zoals mensen vrienden van elkaar zijn. Alleen is Hij nooit teleurstellend. God stelt niet teleur. Vrienden kwetsen elkaar, vergeten elkaar, laten elkaar vallen, komen soms ook smekend terug. Gods vriendschap is volmaakt en Hij is als een rots in ons leven.
God is ook een Rechter. Hij oordeelt over de mens en doet dit op een volledig rechtvaardige manier. Nu komt die zonde toch weer duidelijk naar boven. Wij als mensen – in oorsprong goed – hebben er zelf een puinhoop van gemaakt (kijk naar je eigen leven, kijk om je heen en je ziet wat ik bedoel). Ik maak als mens veel fouten, we maken de wereld kapot. We zijn ongehoorzaam. We leven niet zoals God ons oorspronkelijk bedoeld had. En daarom is Hij ook een Rechter. Hij oordeel, maar doet dit volledig rechtvaardig. Eerlijk.
God is ons doel, zei ik al. Het doel van elke mens is om God te aanbidden met alles wat we hebben en doen. Onze woorden en ons leven. Hem gehoorzamen is een deel van die aanbidding. Daarom is de Bijbel ook zo belangrijk voor ons christenen want als we willen leven naar Zijn Wil, Hem aanbidden in alles, moeten we ook Zijn richtlijnen dus volgen.
God is een drie-enig God. Vader, Zoon en Heilige Geest. Dat betekent: Er is 1 God, met drie personen verweven in die God. God de Vader, God de Zoon, Jezus, God de Geest.
God als Vader, daar had ik het al over.
God is Jezus, de Zoon. Hij was er al van het begin, maar de Zoon kwam als mens op aarde om ons te verlossen van de ellende die we zelf hebben veroorzaakt. Geestelijke ellende. Hij redde ons van onze straf, dier we anders zouden moeten ondergaan als Hij dit niet had gedaan. Meer uitleg dus een andere keer in een bericht over zonde en hoe ik dat zie vanuit mijn geloof als christen. Jezus kwam naar de aarde om een voorbeeld te zijn en om Zijn Koninkrijk te vestigen.
God is ook Geest, de "Heilige Geest". Zo woont God in ons hart, die Geest zweeft niet rond ofzo, die regeert in ons leven. Hij leeft in mijn hart.
Zo zie ik God. Mijn beeld van God betekent voor mij dat ik mijn leven wil leiden naar Zijn Wil, die ik kan ontdekken in de Bijbel. Ik mag alle problemen die ik tegenkom bij Hem leggen, Ik mag Hem vertrouwen dat Hij voor mij zorgt en dat ik mij eigenlijk nooit zorgen hoef te maken, hoe rot een situatie ook is. Dat is trouwens geenszins een volledig beeld van God.
God is ondoorgrondelijk. Ik kan niet beweren dat ik in een paar alinea's een samenvatting van God kan geven. Ik begrijp God niet altijd. Ik ken Hem want ik heb een relatie met Hem. Maar ik kan Hem totaal niet doorgronden. Niemand kent God ten volle.
Ik geloof dit omdat ik in de Bijbel en de natuur een rode draad zie: God heeft zichzelf geopenbaard, kenbaar gemaakt door de Bijbel – een samenhangend geheel van geschriften over tijden en mensen heen – en door de natuur: Alles wat ik zie in de natuur is voor mij een bevestiging van de God die ik ken.
Dit beeld van God kan goed verschillen van jou beeld. Ik wil graag horen (lezen dus) wat jou beeld van God is. Misschien ben je totaal andersgelovig, misschien zie je God niet als God maar als Allah of als een of andere kracht. Laat het me weten, ik ben geinteresseerd. Ik ben overtuigd van mijn geloof en ik besef dat mijn manier van geloven anderen voor de borst kan stoten. So be it, dat is wat ik geloof en wat ik ook lees uit de Bijbel.
Wie is God voor jou? Neem je tijd, ik zal vol respect lezen wat je hierop te zeggen hebt.
Ik geloof in de God van de Bijbel. Ik ben christen. Ik geloof dat er maar 1 ware God is. En ik geloof dat Jezus Christus de enige weg tot God de Vader is. God is overal, geloof ik. Hij was er altijd en zal er altijd zijn. God is het begin, de oorsprong en de Schepper van alles. In de Bijbel wordt Hij daardoor de Alpha genoemd: het begin van alles.
In God vindt ook alles zijn doel. Jou leven, mijn leven, een boom, een steen, de gehele natuur, de geestelijke wereld; alles is geschapen om Hem te eren. Daar staat de Bijbel ook vol van. Het feit dat alles en iedereen in Hem zijn doel vindt, noemen we dan Omega: De laatste letter van het Griekse alfabet, wat betekent het einde.
God heeft echter in de gehele schepping een bijzonder schepsel uitgekozen dat Hij naar Zijn eigen beeld schiep: de mens. De mens lijkt op God. In vele van onze eigenschappen vinden we dus eigenschappen van God terug, dat is ook logisch, want we zijn dus naar Zijn Beeld geschapen.
Jij lijkt op God. Tenminste, zoals Hij je oorspronkelijk geschapen heeft. Door onze eigen keuzes zijn er ook veel dingen die we doen waardoor we minder op Hem zijn gaan lijken, maar het gaat in dit bericht om wie God is, en ik wil niet teveel uitweiden over zonde en genade. Niet dat ik dat onderwerp wil mijden, maar dat kan een andere keer nog.
God wordt een Vader genoemd. Moeder natuur bestaat niet, het is volgens wat ik geloof echt wel degelijk God die bewust als Persoon alles heeft geschapen. Hij is een vaderfiguur, nu dat kan misschien negatief klinken, misschien heb je zelf niet zo een geweldige vader (gehad). Maar God is de volmaakte vader. Wat dat betreft heeft Hij dus alle goede eigenschappen van wat wij weten over vaders. Hij zorgt voor ons, helpt ons als we vallen, wijst ons terecht als we verkeerd gaan en vergeeft ons onze fouten. Net zoals een volmaakte vader dat zou doen.
God is ook iemand die een relatie wil met ons, Hij is mijn Vriend. Ik kan op Hem rekenen, ik mag tegen Hem roepen en schreeuwen, uithuilen, ... net zoals mensen vrienden van elkaar zijn. Alleen is Hij nooit teleurstellend. God stelt niet teleur. Vrienden kwetsen elkaar, vergeten elkaar, laten elkaar vallen, komen soms ook smekend terug. Gods vriendschap is volmaakt en Hij is als een rots in ons leven.
God is ook een Rechter. Hij oordeelt over de mens en doet dit op een volledig rechtvaardige manier. Nu komt die zonde toch weer duidelijk naar boven. Wij als mensen – in oorsprong goed – hebben er zelf een puinhoop van gemaakt (kijk naar je eigen leven, kijk om je heen en je ziet wat ik bedoel). Ik maak als mens veel fouten, we maken de wereld kapot. We zijn ongehoorzaam. We leven niet zoals God ons oorspronkelijk bedoeld had. En daarom is Hij ook een Rechter. Hij oordeel, maar doet dit volledig rechtvaardig. Eerlijk.
God is ons doel, zei ik al. Het doel van elke mens is om God te aanbidden met alles wat we hebben en doen. Onze woorden en ons leven. Hem gehoorzamen is een deel van die aanbidding. Daarom is de Bijbel ook zo belangrijk voor ons christenen want als we willen leven naar Zijn Wil, Hem aanbidden in alles, moeten we ook Zijn richtlijnen dus volgen.
God is een drie-enig God. Vader, Zoon en Heilige Geest. Dat betekent: Er is 1 God, met drie personen verweven in die God. God de Vader, God de Zoon, Jezus, God de Geest.
God als Vader, daar had ik het al over.
God is Jezus, de Zoon. Hij was er al van het begin, maar de Zoon kwam als mens op aarde om ons te verlossen van de ellende die we zelf hebben veroorzaakt. Geestelijke ellende. Hij redde ons van onze straf, dier we anders zouden moeten ondergaan als Hij dit niet had gedaan. Meer uitleg dus een andere keer in een bericht over zonde en hoe ik dat zie vanuit mijn geloof als christen. Jezus kwam naar de aarde om een voorbeeld te zijn en om Zijn Koninkrijk te vestigen.
God is ook Geest, de "Heilige Geest". Zo woont God in ons hart, die Geest zweeft niet rond ofzo, die regeert in ons leven. Hij leeft in mijn hart.
Zo zie ik God. Mijn beeld van God betekent voor mij dat ik mijn leven wil leiden naar Zijn Wil, die ik kan ontdekken in de Bijbel. Ik mag alle problemen die ik tegenkom bij Hem leggen, Ik mag Hem vertrouwen dat Hij voor mij zorgt en dat ik mij eigenlijk nooit zorgen hoef te maken, hoe rot een situatie ook is. Dat is trouwens geenszins een volledig beeld van God.
God is ondoorgrondelijk. Ik kan niet beweren dat ik in een paar alinea's een samenvatting van God kan geven. Ik begrijp God niet altijd. Ik ken Hem want ik heb een relatie met Hem. Maar ik kan Hem totaal niet doorgronden. Niemand kent God ten volle.
Ik geloof dit omdat ik in de Bijbel en de natuur een rode draad zie: God heeft zichzelf geopenbaard, kenbaar gemaakt door de Bijbel – een samenhangend geheel van geschriften over tijden en mensen heen – en door de natuur: Alles wat ik zie in de natuur is voor mij een bevestiging van de God die ik ken.
Dit beeld van God kan goed verschillen van jou beeld. Ik wil graag horen (lezen dus) wat jou beeld van God is. Misschien ben je totaal andersgelovig, misschien zie je God niet als God maar als Allah of als een of andere kracht. Laat het me weten, ik ben geinteresseerd. Ik ben overtuigd van mijn geloof en ik besef dat mijn manier van geloven anderen voor de borst kan stoten. So be it, dat is wat ik geloof en wat ik ook lees uit de Bijbel.
Wie is God voor jou? Neem je tijd, ik zal vol respect lezen wat je hierop te zeggen hebt.
donderdag 21 augustus 2008
brandnetelkoninkrijk
Ik zou graag een boek schrijven met de titel "Honderd redenen om geen christen te worden." Omdat ik denk dat vele mensen christen geworden zijn om de verkeerde reden, er wordt hen wat voorgehouden en ze zoeken naar geluk of een gesust geweten. Zo kan ik wel 100 redenen verzinnen waarom iemand juist niet moet kiezen om christen te worden. Ook niet om in de hemel te komen bijvoorbeeld. Allemaal zo egoistisch, zelfs tot bekering komen om rein te worden, als het je daarom te doen is, pffff geweten sussen noem ik dat. Ah ja ook niet om ergens bij te horen en ook niet omdat je ouders hetzelfde geloven. Al die onzin moeten we wegmaaien en vervangen door een nederige houding waarin je durft toegeven dat de wereld niet om jou draait. Bwa, het boek komt wel eens, ik ga het er vandaag niet over hebben.
Ik kan wel boeken vol schrijven over kerk zijn en christen zijn in de 21e eeuw, de kerk van vandaag maakt zoveel fouten naar de samenleving toe. We zijn zo super onrelevant he. En ja, veroordelend en ouderwets. En we zijn ook nog eens chinees aan het spreken, mensen snappen totaal niet meer wat we zeggen. We zijn niet meer in touch met de wereld om ons heen. Persoonlijk wel vaak, maar als kerk/gemeente niet. Er moeten drastisch dingen veranderen. Al die onzinnige bezigheden die niemand snapt moeten we wegmaaien en vervangen door gehoorzaamheid aan Gods Woord en door creativiteit in het zoeken naar hoe we Zijn Woord kunnen overbrengen en toepassen in de wereld waarin we leven.
Ik vind het dan jammer om te zien dat diegenen die willen vernieuwen dan ook vaak water bij de wijn doen en het evangelie gaan lopen aanpassen om het aantrekkelijker te maken. Aanstekelijk christen zijn, postmodern doen, open staan voor andere denkwijzen. De kerk relevant maken is 1 ding. De Bijbel aanpassen aan de wereldse normen is iets anders. Bah, ga dan gewoon een andere religie stichten ofzo. Al die compromissen en verwaterde evangelies moeten we wegmaaien en vervangen door te leren opvolgen wat we van Jezus' en Paulus' woorden mogen ontdekken. De Bijbel IS relevant voor vandaag en voor iedereen in onze samenleving. Maar ja, ik ging het daar ook niet over hebben.
Wat ik wilde neerpennen was het volgende. Ik ben al een tijdje druk bezig in de tuin. Het is een tuin die in jaren niet meer is onderhouden. Mensen woonden hier altijd maar een paar jaar, en deden altijd netjes het gras af, maar meer niet. Zo ben ik ook hoor, maar ik ben het een beetje beu, vooral die brandnetelwildernis achterin die we eigenlijk niet zien maar die er wel al jaren een koninkrijk heeft gevestigd. Die heb ik gisteren en vandaag verwoest. Ik heb overwonnen. En ik ga hem vervangen door een bloementuin, zoals dat ooit eens het geval was. En ik heb ook heel wat onkruid weggehaald in het stuk daar vlak voor. Ik heb ontdekt dat er een stoep is van ongeveer 50 tegels groot, die volledig onder het onkruid was bedekt. Dat heb ik allemaal weggehaald. Het brandnetelkoninkrijk is verwoest en ik ben de grote overwinnaar! De stoeptegels zijn terug zichtbaar en ik ben de grote ontdekker! De stoeptegels horen daar, het onkruid niet!
Wat er niet hoort, moet je wegmaaien en vervangen door wat deugt.
Zo dat wou ik even kwijt.
Ik kan wel boeken vol schrijven over kerk zijn en christen zijn in de 21e eeuw, de kerk van vandaag maakt zoveel fouten naar de samenleving toe. We zijn zo super onrelevant he. En ja, veroordelend en ouderwets. En we zijn ook nog eens chinees aan het spreken, mensen snappen totaal niet meer wat we zeggen. We zijn niet meer in touch met de wereld om ons heen. Persoonlijk wel vaak, maar als kerk/gemeente niet. Er moeten drastisch dingen veranderen. Al die onzinnige bezigheden die niemand snapt moeten we wegmaaien en vervangen door gehoorzaamheid aan Gods Woord en door creativiteit in het zoeken naar hoe we Zijn Woord kunnen overbrengen en toepassen in de wereld waarin we leven.
Ik vind het dan jammer om te zien dat diegenen die willen vernieuwen dan ook vaak water bij de wijn doen en het evangelie gaan lopen aanpassen om het aantrekkelijker te maken. Aanstekelijk christen zijn, postmodern doen, open staan voor andere denkwijzen. De kerk relevant maken is 1 ding. De Bijbel aanpassen aan de wereldse normen is iets anders. Bah, ga dan gewoon een andere religie stichten ofzo. Al die compromissen en verwaterde evangelies moeten we wegmaaien en vervangen door te leren opvolgen wat we van Jezus' en Paulus' woorden mogen ontdekken. De Bijbel IS relevant voor vandaag en voor iedereen in onze samenleving. Maar ja, ik ging het daar ook niet over hebben.
Wat ik wilde neerpennen was het volgende. Ik ben al een tijdje druk bezig in de tuin. Het is een tuin die in jaren niet meer is onderhouden. Mensen woonden hier altijd maar een paar jaar, en deden altijd netjes het gras af, maar meer niet. Zo ben ik ook hoor, maar ik ben het een beetje beu, vooral die brandnetelwildernis achterin die we eigenlijk niet zien maar die er wel al jaren een koninkrijk heeft gevestigd. Die heb ik gisteren en vandaag verwoest. Ik heb overwonnen. En ik ga hem vervangen door een bloementuin, zoals dat ooit eens het geval was. En ik heb ook heel wat onkruid weggehaald in het stuk daar vlak voor. Ik heb ontdekt dat er een stoep is van ongeveer 50 tegels groot, die volledig onder het onkruid was bedekt. Dat heb ik allemaal weggehaald. Het brandnetelkoninkrijk is verwoest en ik ben de grote overwinnaar! De stoeptegels zijn terug zichtbaar en ik ben de grote ontdekker! De stoeptegels horen daar, het onkruid niet!
Wat er niet hoort, moet je wegmaaien en vervangen door wat deugt.
Zo dat wou ik even kwijt.
zondag 27 juli 2008
wat straal je uit?
Excellence has to be a priority, not a burden!
Ik las onlangs een steengoed artikel, genaamd “Is the vehicle worth washing?”, gepubliceerd in Relay, uitgegeven door OM international. Ik hoop de digitale versie te pakken te krijgen en wie weet vertaal ik het dan en dan post ik het hier. Het artikel geeft weer welke grote fout we vaak maken bij het communiceren van een boodschap.
De schrijver gebruikt een sprekend voorbeeld, namelijk de oude busjes waar we in OM nog zo veel mee rond rijden. Jarenlang maakte hij gebruik van die busjes voor zijn werk. Ze zagen er niet uit. Ze werden niet gewassen want dat heeft toch geen invloed op de techniek, ze waren soms samengesteld met allerlei soorten deuren en kleuren, kortom, ze reden wel maar daar was alles mee gezegd. Ze vervoerden een bijzondere boodschap, maar straalden die geenszins uit.
Hij gebruikt die busjes als illustratie om te laten zien hoe we vaak nog steeds denken dat de verpakking van de boodschap niets uitmaakt. Het gaat uiteindelijk om de boodschap zelf die je wilt doorgeven, maar we laten het daar dan bij.
Trek het even verder door en je komt direct een hele hoop andere situaties tegen waarbij je de zelfde fout zou kunnen maken. Als je denkt dat de verpakking niets uitmaakt, hoe ga je dan met mensen om? Hoe communiceer je je doel? Hoe verleen je diensten aan derden? Hoe bouw je aan partnerschappen? Alles heeft te maken met zowel de boodschap als de verpakking. We geven vaak nog steeds een boodschap door, maar stralen de inhoud niet uit in de manier waarop.
We hebben al heel wat geleerd, en met we bedoel ik trouwens jij en ik, iedereen. Maar tegelijkertijd moeten we eraan blijven werken, want in evenveel situaties zien we nog steeds het nut niet in om het “voertuig” eens goed “in de was” te zetten… Zonder creativiteit en professionaliteit, kun je een volmaakte boodschap hebben om door te geven, maar de vraag is … hoeveel van die boodschap komt aan bij je doelgroep?
Het gaat volgens mij in dat artikel niet enkel om die verpakking, maar, breder bekeken, om de zin tot professionele aanpak. Daarom vind ik ook dat dit artikeltje zeer veel weg heeft van het boek dat ik momenteel lees, “Good to Great” van Jim Collins.
Excellence has to be a priority, not a burden: Da’s trouwens de subtitel van het artikel in kwestie; Professioneel bezig zijn is geen bijkomend kwaad, het moet een prioriteit zijn bovenaan je lijst!
En dit trouwens in alle facetten van ons leven.
donderdag 26 juni 2008
bright & beautiful - wreed en onaardig
Vlak nadat de kinderen uit Aberfan in 1966 onderstaand lied zongen, werd hun school, samen met 25 huizen door een mijnramp volledig verwoest; 144 overleden, waarvan 116 kinderen. Het dorp had plots nog maar 25 kinderen over.
Een lied vol leven, een lied vol genot van de kleine dingen. Een erkenning van de Schepper die alles gemaakt heeft. Een waardering voor de schepping en het mooie van het leven.
Een ramp zo oneerlijk, een ramp die zo hard door niemand verwacht werd. Een ramp waar ook niemand om gevraagd had.
Het is zo'n groot contrast: leven en dood. Ik wil er niet over nadenken, maar dit soort confrontaties zorgen dat ik mijn ogen open houdt; Dat ik niet bitter wegkwijn zonder er meer over na te denken.
Het is een gruwel, de dood. Het lelijke contrast kun je hier (Sam of Saam: Passing the Peace) proeven. De gruwel wordt hier (Soet: House on Fire) dan weer zo goed verwoord.
De beste uitspraak over de dood heb ik hier (Onderweg en Thuis: En toen ging de temperatuur omhoog) gelezen:
"Het leven is wreed en onaardig. Dood heeft er nooit bijgehoord. Daarom voelt het ook zo tragisch."
De dood hoort er niet bij. Dat was nooit de bedoeling van onze Schepper!
Juist omdat de dood er niet bij hoort, wil ik Uw aandacht vragen voor dit (Filippijnen) en dit (Soedan) en dit (Zimbabwe) en nog veel meer. Doe er iets aan, want daar gaat het steeds niet om een ongeluk maar om mensen die elkaar's geliefden bewust van elkaar afpakken. En dat moet stoppen.
Doe iets, bijvoorbeeld door deelname aan een actie van Stop The Traffik of Unicef. Zo kun je bijdragen om te voorkomen dat meer mensen dit meemaken.
Leven - schepping - waarde:
All things bright and beautiful,
all creatures great and small,
all things wise and wonderful,
the Lord God made them all.
Each little flower that opens,
each little bird that sings,
he made their glowing colors,
he made their tiny wings.
All things bright and beautiful,
all creatures great and small,
all things wise and wonderful,
the Lord God made them all.
The purple-headed mountain,
the river running by,
the sunset, and the morning
that brightens up the sky.
All things bright and beautiful,
all creatures great and small,
all things wise and wonderful,
the Lord God made them all.
The cold wind in the winter,
the pleasant summer sun,
the ripe fruits in the garden,
he made them every one.
All things bright and beautiful,
all creatures great and small,
all things wise and wonderful,
the Lord God made them all.
He gave us eyes to see them,
and lips that we might tell
how great is God Almighty,
who has made all things well.
All things bright and beautiful,
all creatures great and small,
all things wise and wonderful,
the Lord God made them all.
Words: Cecil Frances Alexander, 1848 Music: Royal Oak
Een lied vol leven, een lied vol genot van de kleine dingen. Een erkenning van de Schepper die alles gemaakt heeft. Een waardering voor de schepping en het mooie van het leven.
Een ramp zo oneerlijk, een ramp die zo hard door niemand verwacht werd. Een ramp waar ook niemand om gevraagd had.
Het is zo'n groot contrast: leven en dood. Ik wil er niet over nadenken, maar dit soort confrontaties zorgen dat ik mijn ogen open houdt; Dat ik niet bitter wegkwijn zonder er meer over na te denken.
Het is een gruwel, de dood. Het lelijke contrast kun je hier (Sam of Saam: Passing the Peace) proeven. De gruwel wordt hier (Soet: House on Fire) dan weer zo goed verwoord.
De beste uitspraak over de dood heb ik hier (Onderweg en Thuis: En toen ging de temperatuur omhoog) gelezen:
"Het leven is wreed en onaardig. Dood heeft er nooit bijgehoord. Daarom voelt het ook zo tragisch."
De dood hoort er niet bij. Dat was nooit de bedoeling van onze Schepper!
Juist omdat de dood er niet bij hoort, wil ik Uw aandacht vragen voor dit (Filippijnen) en dit (Soedan) en dit (Zimbabwe) en nog veel meer. Doe er iets aan, want daar gaat het steeds niet om een ongeluk maar om mensen die elkaar's geliefden bewust van elkaar afpakken. En dat moet stoppen.
Doe iets, bijvoorbeeld door deelname aan een actie van Stop The Traffik of Unicef. Zo kun je bijdragen om te voorkomen dat meer mensen dit meemaken.
Leven - schepping - waarde:
All things bright and beautiful,
all creatures great and small,
all things wise and wonderful,
the Lord God made them all.
Each little flower that opens,
each little bird that sings,
he made their glowing colors,
he made their tiny wings.
All things bright and beautiful,
all creatures great and small,
all things wise and wonderful,
the Lord God made them all.
The purple-headed mountain,
the river running by,
the sunset, and the morning
that brightens up the sky.
All things bright and beautiful,
all creatures great and small,
all things wise and wonderful,
the Lord God made them all.
The cold wind in the winter,
the pleasant summer sun,
the ripe fruits in the garden,
he made them every one.
All things bright and beautiful,
all creatures great and small,
all things wise and wonderful,
the Lord God made them all.
He gave us eyes to see them,
and lips that we might tell
how great is God Almighty,
who has made all things well.
All things bright and beautiful,
all creatures great and small,
all things wise and wonderful,
the Lord God made them all.
Words: Cecil Frances Alexander, 1848 Music: Royal Oak
vrijdag 20 juni 2008
versteviging van het isolement
Nergens wordt in de Bijbel geleerd dat we ons volledig moeten terugtrekken uit de wereld om ons heen. Regelmatig spreekt Paulus over hoe we anders moeten zijn, hoe we niet wereldgelijkvormig mogen worden, maar hij schrijft even sterk dat we niet vàn de wereld zijn maar wel ìn de wereld zijn.
Voor een groot deel kan ik er mee leven: iedereen heeft een bepaald engagement (politiek, sport, ...) waardoor je het risico loopt geïsoleerd te raken van anderen die niet in die groep zitten. Maar zodra we ons als christen bewust zijn van ons evangelisch isolement, moeten we wel alles doen om er niet in te blijven steken, of erger, om er niet nog dieper in te verzeilen. Dan krijg je taferelen waarbij christenen geen enkele vriend of vriendin hebben buiten de kerk. Volgens mij is dat dramatisch want dat maakt dat je compleet wereldvreemd geworden bent, geen verschil meer kunt maken en erger nog: als je dan ook nog betrokken bent in leiding in de kerk/gemeente, ga je de kerk ook nog eens meeslepen in het isolement.
De evangelische kerk staat vaak buitenspel. Een pover deel van onze activiteiten is nog relevant voor mensen buiten de kerk. Sommigen sleutelen hard om daar iets aan te doen. Maar meestal hebben we het niet eens door.
Onze zondagse erediensten zijn verbazingwekkend eigenlijk nog niet zo'n probleem. Alhoewel we vaak denken "Wat gaat een andersgelovige hier nu van begrijpen?", is het voor hen die langs kwamen vaak een aangename ervaring waarbij ze onze geloofsbeleving respecteren en waarderen. De eredienst is dan in het algemeen ook gericht op christenen die God samen zoeken en aanbidden en men beseft dat heel goed.
Het isolerende aan ons leven als christen bevindt zich op andere vlakken. Onze vrije tijd. Onze andere activiteiten.
Pastoraat
Het valt me op dat elke keer dat er een initiatief genomen wordt om iets goeds te doen voor onze medemens, iedereen laaiend enthousiast wordt. Bij verschillende kerken en organisaties heb ik al een heel aantal projecten de revue zien passeren waarbij men duidelijk voor ogen heeft: we willen anderen helpen. Armen eten geven. Andersvaliden ondersteunen. Steden en parken opruimen. Een actie met evangelist. Vaak is het nog maar een half jaar na het enthousiasme, dat iedereen uitgeput is en dat het project afgeblazen wordt. We hebben er echt geen tijd meer voor. We hebben er geen energie voor. Het lukt niet, we vinden geen medewerkers. Ondertussen steken we wel uren tijd in pastoraat onder christenen die eigenlijk gewoon op de waarheid van Gods Woord zouden moeten staan. Christenen die energie opslorpen van pastoraal medewerkers, maar die eigenlijk weinig blijk geven van verandering in eigen leven. Die mensen krijgen wél aandacht, voor de anderen is geen tijd. Je isoleert de kerk van de maatschappij, als je enkel oog hebt voor de noden binnen de kerk en niet daarbuiten.
Muziek
Kijken we daarentegen naar Praise avonden, dan merk ik dat we daar bijna nooit te kampen hebben met een tekort aan medewerkers. Muzikaal talent wordt bijna altijd ingezet binnen de gemeente. Ga je een band oprichten, dan is het bijna vanzelfsprekend dat het een praise band is, want dat is de muziek die christenen spelen. Ik merk het bijvoorbeeld bij Indian Summer: een band met enkel christenen, die muziek spelen voor een breed publiek. De afgelopen weken alleen al heb ik zeker 3 keer iemand horen suggereren dat ze toch ook wel een Praise avond zouden kunnen doen. Ze willen dat niet, ze willen juist hun eigen stijl houden en relevant blijven voor iedereen. Maar hoe lang duurt het, voor ze zich laten verleiden? Is er dan iets mis met aanbiddingsmuziek? Natuurlijk niet, maar het krijgt wel altijd de eerste prioriteit... Je isoleert de kerk van de maatschappij, als je je talenten enkel investeert in evenementen binnen de kerk en niet daarbuiten.
Geloofsoverdracht
Een ander voorbeeld zijn de christelijke scholen. Op zich zijn deze scholen bijzonder belangrijk en echt wel relevant voor de maatschappij, te bedenken dat een groot deel van de kinderen op die scholen juist niet uit christelijke gezinnen komt. Ik begrijp heel goed dat mensen energie steken in zulke scholen, juist omdat ze degelijk bijbels onderwijs aanbieden voor kinderen uit alle lagen van de maatschappij. Toch hoor ik vaak ouders spreken over die projecten, in de zin van "Jij gaat je kind toch ook sturen als er zo'n school komt?" De doelstelling van de scholen komt dan niet goed over en de indruk die je krijgt, is dat de scholen er zijn voor de kinderen van christenen. De pedagogie op christelijke scholen kan een verleiding zijn tot gemakzucht bij de ouders, waarbij ouders de taak van geloofsoverdracht afdoen als een taak van de school. Geloofsoverdracht is een taak van ouders en gemeente, en niet (enkel) van de school denk ik. Dat denken die scholen zelf trouwens ook niet! Ik vind het erg als ouders daarmee ook hun kinderen willen beschermen van de boze buitenwereld. Je isoleert de kerk van de maatschappij als je je kinderen naar christelijke scholen stuurt vanwege gemakzucht en een gevoel van geborgenheid.
Jeugdwerk
Ik kijk even naar mijn eigen taak in de kerk in Zaventem en ik zie dat ook daar enorm veel aandacht gaat naar christenen. Alle energie gaat naar programma en relaties met de jongeren uit eigen kerk. Als er iets mis gaat of als jongeren niet graag meer komen, wordt van de jeugdwerker verwacht dat ze nog meer hun best doen om die éne tiener, toevallig kind van christenen, er weer bij te betrekken. Er worden zelfs hele vergaderingen gehouden om toch maar iedereen te geven wat hij nodig heeft. In theorie voel ik mijzelf verantwoordelijk om ons jongerenwerk relevant te maken voor heel onze omgeving. In praktijk geef ik eerlijk toe: ik heb geen tijd om naast het jeugdwerk in eigen kerk, ook nog eens verder te gaan kijken en relevant proberen te zijn voor anderen. Eén lichtpuntje: ik hoop al een tijdje om als vrijwilliger in de jeugdgevangenis van Everberg te kunnen helpen, ik hoop ook al een tijdje om de jeugdraad van Zaventem te gaan ondersteunen, ik hoop ook al een tijdje om een Rock Solid of Youth Alpha te gaan doen hier in de buurt. Misschien komt er uit die hoop ooit wel eens actie... Je isoleert de kerk van de maatschappij als je jeugdwerk enkel binnen de kerk toepast en niet kijkt naar jongeren daarbuiten.
Voor een groot deel kan ik er mee leven: iedereen heeft een bepaald engagement (politiek, sport, ...) waardoor je het risico loopt geïsoleerd te raken van anderen die niet in die groep zitten. Maar zodra we ons als christen bewust zijn van ons evangelisch isolement, moeten we wel alles doen om er niet in te blijven steken, of erger, om er niet nog dieper in te verzeilen. Dan krijg je taferelen waarbij christenen geen enkele vriend of vriendin hebben buiten de kerk. Volgens mij is dat dramatisch want dat maakt dat je compleet wereldvreemd geworden bent, geen verschil meer kunt maken en erger nog: als je dan ook nog betrokken bent in leiding in de kerk/gemeente, ga je de kerk ook nog eens meeslepen in het isolement.
De evangelische kerk staat vaak buitenspel. Een pover deel van onze activiteiten is nog relevant voor mensen buiten de kerk. Sommigen sleutelen hard om daar iets aan te doen. Maar meestal hebben we het niet eens door.
Onze zondagse erediensten zijn verbazingwekkend eigenlijk nog niet zo'n probleem. Alhoewel we vaak denken "Wat gaat een andersgelovige hier nu van begrijpen?", is het voor hen die langs kwamen vaak een aangename ervaring waarbij ze onze geloofsbeleving respecteren en waarderen. De eredienst is dan in het algemeen ook gericht op christenen die God samen zoeken en aanbidden en men beseft dat heel goed.
Het isolerende aan ons leven als christen bevindt zich op andere vlakken. Onze vrije tijd. Onze andere activiteiten.
Pastoraat
Het valt me op dat elke keer dat er een initiatief genomen wordt om iets goeds te doen voor onze medemens, iedereen laaiend enthousiast wordt. Bij verschillende kerken en organisaties heb ik al een heel aantal projecten de revue zien passeren waarbij men duidelijk voor ogen heeft: we willen anderen helpen. Armen eten geven. Andersvaliden ondersteunen. Steden en parken opruimen. Een actie met evangelist. Vaak is het nog maar een half jaar na het enthousiasme, dat iedereen uitgeput is en dat het project afgeblazen wordt. We hebben er echt geen tijd meer voor. We hebben er geen energie voor. Het lukt niet, we vinden geen medewerkers. Ondertussen steken we wel uren tijd in pastoraat onder christenen die eigenlijk gewoon op de waarheid van Gods Woord zouden moeten staan. Christenen die energie opslorpen van pastoraal medewerkers, maar die eigenlijk weinig blijk geven van verandering in eigen leven. Die mensen krijgen wél aandacht, voor de anderen is geen tijd. Je isoleert de kerk van de maatschappij, als je enkel oog hebt voor de noden binnen de kerk en niet daarbuiten.
Muziek
Kijken we daarentegen naar Praise avonden, dan merk ik dat we daar bijna nooit te kampen hebben met een tekort aan medewerkers. Muzikaal talent wordt bijna altijd ingezet binnen de gemeente. Ga je een band oprichten, dan is het bijna vanzelfsprekend dat het een praise band is, want dat is de muziek die christenen spelen. Ik merk het bijvoorbeeld bij Indian Summer: een band met enkel christenen, die muziek spelen voor een breed publiek. De afgelopen weken alleen al heb ik zeker 3 keer iemand horen suggereren dat ze toch ook wel een Praise avond zouden kunnen doen. Ze willen dat niet, ze willen juist hun eigen stijl houden en relevant blijven voor iedereen. Maar hoe lang duurt het, voor ze zich laten verleiden? Is er dan iets mis met aanbiddingsmuziek? Natuurlijk niet, maar het krijgt wel altijd de eerste prioriteit... Je isoleert de kerk van de maatschappij, als je je talenten enkel investeert in evenementen binnen de kerk en niet daarbuiten.
Geloofsoverdracht
Een ander voorbeeld zijn de christelijke scholen. Op zich zijn deze scholen bijzonder belangrijk en echt wel relevant voor de maatschappij, te bedenken dat een groot deel van de kinderen op die scholen juist niet uit christelijke gezinnen komt. Ik begrijp heel goed dat mensen energie steken in zulke scholen, juist omdat ze degelijk bijbels onderwijs aanbieden voor kinderen uit alle lagen van de maatschappij. Toch hoor ik vaak ouders spreken over die projecten, in de zin van "Jij gaat je kind toch ook sturen als er zo'n school komt?" De doelstelling van de scholen komt dan niet goed over en de indruk die je krijgt, is dat de scholen er zijn voor de kinderen van christenen. De pedagogie op christelijke scholen kan een verleiding zijn tot gemakzucht bij de ouders, waarbij ouders de taak van geloofsoverdracht afdoen als een taak van de school. Geloofsoverdracht is een taak van ouders en gemeente, en niet (enkel) van de school denk ik. Dat denken die scholen zelf trouwens ook niet! Ik vind het erg als ouders daarmee ook hun kinderen willen beschermen van de boze buitenwereld. Je isoleert de kerk van de maatschappij als je je kinderen naar christelijke scholen stuurt vanwege gemakzucht en een gevoel van geborgenheid.
Jeugdwerk
Ik kijk even naar mijn eigen taak in de kerk in Zaventem en ik zie dat ook daar enorm veel aandacht gaat naar christenen. Alle energie gaat naar programma en relaties met de jongeren uit eigen kerk. Als er iets mis gaat of als jongeren niet graag meer komen, wordt van de jeugdwerker verwacht dat ze nog meer hun best doen om die éne tiener, toevallig kind van christenen, er weer bij te betrekken. Er worden zelfs hele vergaderingen gehouden om toch maar iedereen te geven wat hij nodig heeft. In theorie voel ik mijzelf verantwoordelijk om ons jongerenwerk relevant te maken voor heel onze omgeving. In praktijk geef ik eerlijk toe: ik heb geen tijd om naast het jeugdwerk in eigen kerk, ook nog eens verder te gaan kijken en relevant proberen te zijn voor anderen. Eén lichtpuntje: ik hoop al een tijdje om als vrijwilliger in de jeugdgevangenis van Everberg te kunnen helpen, ik hoop ook al een tijdje om de jeugdraad van Zaventem te gaan ondersteunen, ik hoop ook al een tijdje om een Rock Solid of Youth Alpha te gaan doen hier in de buurt. Misschien komt er uit die hoop ooit wel eens actie... Je isoleert de kerk van de maatschappij als je jeugdwerk enkel binnen de kerk toepast en niet kijkt naar jongeren daarbuiten.
Pastoraat in de gemeente is noodzakelijk.
Praise avonden zijn ter ere van God.
Christelijk onderwijs verstevigt geloofsoverdracht.
Jeugdwerk binnen de kerk is onmisbaar.
Maar gebruik al die "instrumenten" wel op de juiste manier, en denk er over na. Het ergste in heel dit isolement vind ik de schijnbare tendens dat alles met een christelijk sausje per definitie goed is. Velen vragen zich al geruime tijd af waarom er zoveel jongeren de evangelisch kerk verlaten. Misschien ligt het wel aan de manier waarop wij als evangelische kerk omgaan met pastoraat, onderwijs, talenten en gaven en jeugdwerk... Is de evangelische kerk echt wel bezig om jongeren en kinderen voor te bereiden op de maatschappij? Of is onze geloofbeleving mijlenver verwijderd van de realiteit in de maatschappij?
woensdag 4 juni 2008
anker in mijn hart
Het anker van de hoop brengt toekomst en geeft standvastigheid.
Het hart van de liefde brengt genade en vergeving.
Het kruis van het geloof brengt leven en een doel.
Maar dan ...
Schaamte en schuld maken me trots, liefde kan ik niet aanvaarden.Angst en onmacht verlammen mijn geest, hoop heb ik niet meer.Pijn en lijden stoppen mijn ademhaling, geloof wankelt.Het lijkt of dat anker in mijn hart hangt; het is er wel, die hoop, maar het voelt alsof je bloedt.
Mijn gevoel bedriegt mij, daar ben ik al lang achter. Het anker hangt niet in mijn hart, de liefde is juist in mijn hart. Het anker hangt vast aan de bodem van de zee, en ik; ik zit in de boot waar het anker aan vast zit.
De boot schommelt door de golven, soms loopt de boot half onder water. De bewegingen maken me ook zeer misselijk. Maar dankzij het anker gaat de boot niet de verkeerde kant uit; het blijft op de zelfde plaats hangen.
Ongeacht hoe misselijk ik mij voel door het leven, zondag voelde ik het nog letterlijk in mijn buik; het anker, God zelf, blijft standvastig en verandert niet. Ik ervaar het niet altijd, maar ik weet het wel.
Als ik de Psalmen lees in tijden van voorspoed, vind ik het mooie, leuke, opbeurende teksten.
Als ik de Psalmen lees als ik het gevoel heb dat alles misloopt, pas dan besef ik hoe veel dat anker, God, mijn hoop, voor mij betekent. Hij is mijn doel. Hij is alles wat overblijft als al het andere wegvalt. Hij "fixt" niet alles hier en nu, maar Hij herstelt wel alles in eeuwigheid.
Het geeft me een enorme vreugd, te weten, dat het anker mij toekomst biedt en zorgt dat ik niet wankel. Psalm 119 is als brood: droog en saai als je het gewoon leest. Maar als je het in tijden van nood leest, na dagen niet gegeten te hebben, bij echte honger, dan geeft het volheid van leven...
Mooi hoe God zelf ook het Woord met brood vergeleek...
Het hart van de liefde brengt genade en vergeving.
Het kruis van het geloof brengt leven en een doel.
Maar dan ...
Schaamte en schuld maken me trots, liefde kan ik niet aanvaarden.Angst en onmacht verlammen mijn geest, hoop heb ik niet meer.Pijn en lijden stoppen mijn ademhaling, geloof wankelt.Het lijkt of dat anker in mijn hart hangt; het is er wel, die hoop, maar het voelt alsof je bloedt.
Mijn gevoel bedriegt mij, daar ben ik al lang achter. Het anker hangt niet in mijn hart, de liefde is juist in mijn hart. Het anker hangt vast aan de bodem van de zee, en ik; ik zit in de boot waar het anker aan vast zit.
De boot schommelt door de golven, soms loopt de boot half onder water. De bewegingen maken me ook zeer misselijk. Maar dankzij het anker gaat de boot niet de verkeerde kant uit; het blijft op de zelfde plaats hangen.
Ongeacht hoe misselijk ik mij voel door het leven, zondag voelde ik het nog letterlijk in mijn buik; het anker, God zelf, blijft standvastig en verandert niet. Ik ervaar het niet altijd, maar ik weet het wel.
Als ik de Psalmen lees in tijden van voorspoed, vind ik het mooie, leuke, opbeurende teksten.
Als ik de Psalmen lees als ik het gevoel heb dat alles misloopt, pas dan besef ik hoe veel dat anker, God, mijn hoop, voor mij betekent. Hij is mijn doel. Hij is alles wat overblijft als al het andere wegvalt. Hij "fixt" niet alles hier en nu, maar Hij herstelt wel alles in eeuwigheid.
Het geeft me een enorme vreugd, te weten, dat het anker mij toekomst biedt en zorgt dat ik niet wankel. Psalm 119 is als brood: droog en saai als je het gewoon leest. Maar als je het in tijden van nood leest, na dagen niet gegeten te hebben, bij echte honger, dan geeft het volheid van leven...
Mooi hoe God zelf ook het Woord met brood vergeleek...
donderdag 29 mei 2008
extremen
Men is ofwel een veel te harde werker die zijn gezin geen aandacht geeft, ofwel een veel te grote profiteur.
Men is ofwel politiek bewust en dus fanatiek, ofwel politiek onbewust en dus dom.
Een vader is ofwel veel te streng voor zijn kinderen en dus is hij een boeman ofwel veel te soepel en dus is hij een watje.
Een predikant is ofwel veel te ouderwets en dus niet relevant, ofwel veel te postmodern en dus niet waarheidsgetrouw.
Een student is ofwel een stréverke ofwel een luilak.
Ofwel drink je alcohol en ben je verslaafd, ofwel drink je het niet en ben je een saaie piet.
Ofwel zit je in de oppositie en is alles van de regering slecht, ofwel zit je in een regering en is de oppositie fout.
Ofwel ben je te oud en niet meer mee, ofwel te jong en heb je dus nog niks te zeggen.
Je bent ofwel republikein ofwel Albert-fan.
Waarom denken we zo vaak in extremen? Waarom nooit de middenweg? Waarom gunnen we anderen niet een plek ergens in het midden? Af en toe een complimentje voor degene die zo anders is als jij? Waarom elkaar altijd een label geven en in een ho(e)kje duwen? Enerzijds zitten we zo in elkaar, anderzijds: nergens voor nodig.
Niemand is toch 100% een bepaald karakter? We zijn toch allemaal een mix van allerlei gevoelens, DNA, achtergrond, ...
Je staat dichter bij de ander dan je denkt!
Men is ofwel politiek bewust en dus fanatiek, ofwel politiek onbewust en dus dom.
Een vader is ofwel veel te streng voor zijn kinderen en dus is hij een boeman ofwel veel te soepel en dus is hij een watje.
Een predikant is ofwel veel te ouderwets en dus niet relevant, ofwel veel te postmodern en dus niet waarheidsgetrouw.
Een student is ofwel een stréverke ofwel een luilak.
Ofwel drink je alcohol en ben je verslaafd, ofwel drink je het niet en ben je een saaie piet.
Ofwel zit je in de oppositie en is alles van de regering slecht, ofwel zit je in een regering en is de oppositie fout.
Ofwel ben je te oud en niet meer mee, ofwel te jong en heb je dus nog niks te zeggen.
Je bent ofwel republikein ofwel Albert-fan.
Waarom denken we zo vaak in extremen? Waarom nooit de middenweg? Waarom gunnen we anderen niet een plek ergens in het midden? Af en toe een complimentje voor degene die zo anders is als jij? Waarom elkaar altijd een label geven en in een ho(e)kje duwen? Enerzijds zitten we zo in elkaar, anderzijds: nergens voor nodig.
Niemand is toch 100% een bepaald karakter? We zijn toch allemaal een mix van allerlei gevoelens, DNA, achtergrond, ...
Je staat dichter bij de ander dan je denkt!
maandag 19 mei 2008
ik zie jou dus ik zie God
Ik schrijf even wat in mij opkomt, geen theologische opbouw, gewoon mijn gevoel. En ik kijk even alleen naar de mooie dingen, het gekke is: als je daar bewust naar zoekt, zie je plots heel veel moois!
Ik zie talenten en mensen genieten.
Ik zie mensen die het beste voor hebben met anderen.
Ik zie prachtige details in karakter.
Ik zie liefdevolle ogen.
Ik zie mooie gedachten.
Ik zie creativiteit tot en met.
Ik zie mensen die wijs zjin.
Ik zie mensen nadenken.
Ik zie bezorgdheid, medeleven, medelijden, liefde.
Ik zie woorden die geven om de ander.
Ik zie knuffels.
Ik zie tranen.
Ik zie rechtvaardigheid.
Ik zie blijdschap.
Ik zie openheid.
Ik zie oprechtheid.
IK zie verdriet.
Ik zie eerlijke bedoelingen.
Paulus schrijft ergens in de Bijbel dat je naar de schepping moet kijken en je zult zien dat God bestaat. Nou, deze keer kijk ik naar één deel van de schepping: de mens, geschapen naar het beeld van God zelf!
Ik zie jou.
Dus.
Ik zie God.
Hij heeft het zo bedoeld.
Hji heeft jou zo bedoeld.
Ik zie talenten en mensen genieten.
Ik zie mensen die het beste voor hebben met anderen.
Ik zie prachtige details in karakter.
Ik zie liefdevolle ogen.
Ik zie mooie gedachten.
Ik zie creativiteit tot en met.
Ik zie mensen die wijs zjin.
Ik zie mensen nadenken.
Ik zie bezorgdheid, medeleven, medelijden, liefde.
Ik zie woorden die geven om de ander.
Ik zie knuffels.
Ik zie tranen.
Ik zie rechtvaardigheid.
Ik zie blijdschap.
Ik zie openheid.
Ik zie oprechtheid.
IK zie verdriet.
Ik zie eerlijke bedoelingen.
Paulus schrijft ergens in de Bijbel dat je naar de schepping moet kijken en je zult zien dat God bestaat. Nou, deze keer kijk ik naar één deel van de schepping: de mens, geschapen naar het beeld van God zelf!
Ik zie jou.
Dus.
Ik zie God.
Hij heeft het zo bedoeld.
Hji heeft jou zo bedoeld.
donderdag 8 mei 2008
hoeksteen
Trouw maar nooit erkend,
Dienstbaar maar nooit goed genoeg,
Onkritisch maar altijd bekritiseerd,
Nederig maar aanzien als lui,
Goed bedoeld maar verkeerd begrepen,
Hard werkend maar veroordeeld op teveel feesten,
Bewust maar aanzien als nonchalant,
Anderen eerst maar zonder waardering,
Flierefluiter Hoeksteen!
Dienstbaar maar nooit goed genoeg,
Onkritisch maar altijd bekritiseerd,
Nederig maar aanzien als lui,
Goed bedoeld maar verkeerd begrepen,
Hard werkend maar veroordeeld op teveel feesten,
Bewust maar aanzien als nonchalant,
Anderen eerst maar zonder waardering,
vrijdag 25 april 2008
m'n hart gevolgd
Een tekst van Stef Bos die me heel mijn leven al heeft aangesproken. Stef Bos is, net als ik, een Nederlander in België. We hebben zo onze verschillen, ik ben hier namelijk wel opgegroeid, heb niet zo'n sterk accent (toch?).
Vroeger was ik trotser op mijn Nederlander-zijn. Nu ben ik echt fier dat ik van Leuven ben! Maar ik weet dat het geen van beiden 100% klopt. Een Nederbelg dan maar, maar toch wel met het verlangen om meer Vlaming te zijn dan Nederlander. Beide kanten hebben hun goede eigenschappen, maar zoals Paulus zei: een Vlaming onder de Vlamingen ... dat probeer ik dan ook te zijn; in hart en nieren, alhoewel; niet in mijn nieren, wel in mijn hart.
Ik las net wat verschillen tussen NL & B van iemand die hier pas is, wel grappig, na zoveel tijd merk je dat niet echt meer.
Lees nu maar gewoon, zo voel ik mij vaak:
Ik voel me thuis hier
Als een vreemde
Iedereen herkent mijn accent
Ik ben van boven de rivieren
Je kunt niet anders zijn
dan wie je bent
Ik kan niet terug
Want ik kom nergens vandaan
Al ga ik weg
Ik blijf een vreemde
Ik kom uit een land van schreeuwers
Ik heb geleerd hier
Om stil te zijn
Wat niet wil zeggen
Dat ik zal zwijgen
Als mensen elkaar haten
Alleen omdat ze anders zijn
Ik heb de liefde
Hier gevonden
Ik ben alleen
M'n hart gevolgd
Zo ben ik hier
Terecht gekomen
In dit huis als een vreemde
Ik hoef niet eerst
Ik ben geen volk
Ik wil alleen maar
Hier
Leven.
(c) Stef Bos
Vroeger was ik trotser op mijn Nederlander-zijn. Nu ben ik echt fier dat ik van Leuven ben! Maar ik weet dat het geen van beiden 100% klopt. Een Nederbelg dan maar, maar toch wel met het verlangen om meer Vlaming te zijn dan Nederlander. Beide kanten hebben hun goede eigenschappen, maar zoals Paulus zei: een Vlaming onder de Vlamingen ... dat probeer ik dan ook te zijn; in hart en nieren, alhoewel; niet in mijn nieren, wel in mijn hart.
Ik las net wat verschillen tussen NL & B van iemand die hier pas is, wel grappig, na zoveel tijd merk je dat niet echt meer.
Lees nu maar gewoon, zo voel ik mij vaak:
Ik voel me thuis hier
Als een vreemde
Iedereen herkent mijn accent
Ik ben van boven de rivieren
Je kunt niet anders zijn
dan wie je bent
Ik kan niet terug
Want ik kom nergens vandaan
Al ga ik weg
Ik blijf een vreemde
Ik kom uit een land van schreeuwers
Ik heb geleerd hier
Om stil te zijn
Wat niet wil zeggen
Dat ik zal zwijgen
Als mensen elkaar haten
Alleen omdat ze anders zijn
Ik heb de liefde
Hier gevonden
Ik ben alleen
M'n hart gevolgd
Zo ben ik hier
Terecht gekomen
In dit huis als een vreemde
Ik hoef niet eerst
Ik ben geen volk
Ik wil alleen maar
Hier
Leven.
(c) Stef Bos
zondag 13 april 2008
mijn ziel ligt neergedrukt in het stof
"Mijn ziel ligt neergedrukt in het stof"
Ik isoleer dit zinnetje uit Psalm 119 omdat het mij wel aanspreekt zo.Vaak vinden we geen woorden om te beschrijven hoe we ons voelen, wat er door ons heen gaat.
Met dat zinnetje lijkt het alsof mijn ziel in het stof ligt te bijten, hopeloos, zonder enige sprank van hoop.
Nogal droog, mijn ziel heeft water nodig, maar kent enkel stof. Dit weekend hoorde ik voor de zoveelste keer in mijn leven dat standvastigheid in geloof pas echt zichtbaar wordt in moeilijke tijden. Niets nieuws op zich, maar toch goed zoals die man dat weer op ons hart drukte ...
Het is zo waar: een leven zo simpel als een pannenkoek, heeft geen standvastigheid nodig. Pas als je echt klappen krijgt, dan moet je juist standvastig, met Gods Woord, waarheid, met je verstand, doorbijten.
Zit je in het stof te bijten? Omring jezelf dan met de waarheid. Niet dat het direct iets zal veranderen, zeker niet je gevoel. Maar het houdt je wel bezig met de goede dingen.
Misschien moet je wel doorbijten in het stof tot je weer water vindt (is dat geologisch mogelijk, water ONDER een woestijn van stof?)
Ik druk uw richtlijnen aan mijn hart,
HEER MAAK MIJ NIET BESCHAAMD ALS IK DAT DOE!
Ik isoleer dit zinnetje uit Psalm 119 omdat het mij wel aanspreekt zo.Vaak vinden we geen woorden om te beschrijven hoe we ons voelen, wat er door ons heen gaat.
Met dat zinnetje lijkt het alsof mijn ziel in het stof ligt te bijten, hopeloos, zonder enige sprank van hoop.
Nogal droog, mijn ziel heeft water nodig, maar kent enkel stof. Dit weekend hoorde ik voor de zoveelste keer in mijn leven dat standvastigheid in geloof pas echt zichtbaar wordt in moeilijke tijden. Niets nieuws op zich, maar toch goed zoals die man dat weer op ons hart drukte ...
Het is zo waar: een leven zo simpel als een pannenkoek, heeft geen standvastigheid nodig. Pas als je echt klappen krijgt, dan moet je juist standvastig, met Gods Woord, waarheid, met je verstand, doorbijten.
Zit je in het stof te bijten? Omring jezelf dan met de waarheid. Niet dat het direct iets zal veranderen, zeker niet je gevoel. Maar het houdt je wel bezig met de goede dingen.
Misschien moet je wel doorbijten in het stof tot je weer water vindt (is dat geologisch mogelijk, water ONDER een woestijn van stof?)
Ik druk uw richtlijnen aan mijn hart,
HEER MAAK MIJ NIET BESCHAAMD ALS IK DAT DOE!
dinsdag 8 april 2008
very irritating youth @ risk
In de krant online las ik net een artikeltje over de nieuwe methodes in Mechelen om jonge criminelen aan te pakken. De "Very Irritating Police", een concept dat eerder reeds in Rotterdam werd toegepast. Bij dit concept is het de bedoeling dat jongeren die een herhaaldelijk crimineel gedrag vertonen en achter de tralies beland zijn, eenmaal dat ze vrij zijn, voortdurend aangesproken en gecontroleerd worden op straat door politie, buurtwerkers, en dit liefst 5 of 6 keer per dag.
Soms blijven mensen mij verbazen. Een politicus komt met dit voorstel aandraven, omdat hij die gasten goed wil laten voelen dat hij het beu is dat ze de stad verpesten. Hij noemt zijn nieuwe aanpak geen pesten, maar "met gezonde achterdocht hen voortdurend in het oog houden". Dit gaat misschien raar klinken, maar moest ik ooit politicus zijn (never!), dan zou ik, ja, 'k weet niet he, maar euh, misschien bijvoorbeeld euh ...
... eens denken aan de "reputatie" van de politie? Was er niet zoiets als het imago van de politie dat men wilde verbeteren? Natuurlijk moet de politie macht uitstralen, ze zijn de handhavers van de wet, maar was het niet de bedoeling dat meer blauw op straat een gevoel van veiligheid zou creeëren? Een gevoel van vertrouwen met de politie? Het imago van de politie tegenover jongeren: "Dat zijn die mannen die mijn vrienden nooit gerust willen laten." Of wat wordt hiermee bereikt??? Kan hij niet gewoon zorgen dat buurtwerkers en politie met IEDEREEN een babbeltje slaat en op die manier OOK de criminelen hun aanwezigheid en alertheid aantonen? Waarom moet het met een stigmatisering van de criminelen?
Of ja, misschien kan hij ...
... advies inwinnen van anderen? - ik ben niet zeker he - maar ik zou zeggen ... eens gaan praten met ... mensen die ervaring hebben met jongerenwerk ...? Niet met mij he, maar bijvoorbeeld met ... Youth At Risk ...? Mensen die op een constructieve manier jongeren helpen, en die ook lange termijn denken, die niet enkele jongeren viseren, maar alle jongeren die problemen hebben een hand toereiken ... Allé, ja, 'k weet ni he, ik ben ni zeker he, maar heeft dat niet veel meer waarde?
of misschien ... ach ik ben geen politicus, laat maar ... hij zal wel weten waar hij aan begint en ik zal wel niet het volle verhaal gelezen hebben, wie weet heeft hij dit wel geïntegreerd in iets veel groters (alhoewel vorige initiatieven blijkbaar ook alleenstaand waren en stilletjes mislukt zijn??) ...
Ik wil tot slot toch nog deze link bedanken voor het vernoemen van Youth At Risk, die doen precies goed werk, dus bedankt, mijn oog is daar op gevallen en dat ziet er echt contstructief uit ...
Soms blijven mensen mij verbazen. Een politicus komt met dit voorstel aandraven, omdat hij die gasten goed wil laten voelen dat hij het beu is dat ze de stad verpesten. Hij noemt zijn nieuwe aanpak geen pesten, maar "met gezonde achterdocht hen voortdurend in het oog houden". Dit gaat misschien raar klinken, maar moest ik ooit politicus zijn (never!), dan zou ik, ja, 'k weet niet he, maar euh, misschien bijvoorbeeld euh ...
... eens denken aan de "reputatie" van de politie? Was er niet zoiets als het imago van de politie dat men wilde verbeteren? Natuurlijk moet de politie macht uitstralen, ze zijn de handhavers van de wet, maar was het niet de bedoeling dat meer blauw op straat een gevoel van veiligheid zou creeëren? Een gevoel van vertrouwen met de politie? Het imago van de politie tegenover jongeren: "Dat zijn die mannen die mijn vrienden nooit gerust willen laten." Of wat wordt hiermee bereikt??? Kan hij niet gewoon zorgen dat buurtwerkers en politie met IEDEREEN een babbeltje slaat en op die manier OOK de criminelen hun aanwezigheid en alertheid aantonen? Waarom moet het met een stigmatisering van de criminelen?
Of ja, misschien kan hij ...
... advies inwinnen van anderen? - ik ben niet zeker he - maar ik zou zeggen ... eens gaan praten met ... mensen die ervaring hebben met jongerenwerk ...? Niet met mij he, maar bijvoorbeeld met ... Youth At Risk ...? Mensen die op een constructieve manier jongeren helpen, en die ook lange termijn denken, die niet enkele jongeren viseren, maar alle jongeren die problemen hebben een hand toereiken ... Allé, ja, 'k weet ni he, ik ben ni zeker he, maar heeft dat niet veel meer waarde?
of misschien ... ach ik ben geen politicus, laat maar ... hij zal wel weten waar hij aan begint en ik zal wel niet het volle verhaal gelezen hebben, wie weet heeft hij dit wel geïntegreerd in iets veel groters (alhoewel vorige initiatieven blijkbaar ook alleenstaand waren en stilletjes mislukt zijn??) ...
Ik wil tot slot toch nog deze link bedanken voor het vernoemen van Youth At Risk, die doen precies goed werk, dus bedankt, mijn oog is daar op gevallen en dat ziet er echt contstructief uit ...
vrijdag 4 april 2008
aanbidden met hart en verstand
Als ik afgelopen week mijn geloof zou baseren op mijn gevoel, dan zou er in mijn ogen weinig overblijven om God voor te aanbidden. Ik was erg boos, gefrustreerd, ik kon enkel bidden voor anderen, maar bijna niet bidden om God groot te maken. Ik was boos omdat er in dezelfde week zulke mooie sneeuw gevallen was, en als God zich daarmee bezig houdt, waarom laat Hij dan andere dingen wél totaal mislopen? Klinkt sarcastisch, maar zo voelde het.
Toch weet ik dat God trouw is, toch weet ik dat Hij ons liefheeft en dat Hij het beste met ons voorheeft. Hij heeft ook vier lieve mensen beschermd in dat zelfde ongeluk én degene die het niet overleefde, heeft Hij een eeuwig leven gegeven! Hij zegent ons, we lezen dat niet enkel in Zijn Woord, maar we mogen daar ook zelf van getuigen in ons eigen leven.
Moet ik dan alle gevoel negeren, opzij zetten, blind doorgaan? Nee, God laat ons toe om onze gevoelens te uiten, maar we mogen ons geloof, onze aanbidding daar niet op baseren. Het doet me denken aan de trein die ik al jaren ken:
De waarheid is de locomotief, dat zijn de dingen die je in de Bijbel leest, hetgeen je weet over God, hetgeen waar je uit ervaring van kunt getuigen. Het geloof is het aannemen van die waarheid in je leven, het zeker weten van wat je hoopt, door de bijbelse waarheid in je hart te dragen. Het gevoel is een wezenlijk onderdeel van wie je bent, maar het wordt getrokken door de waarheid en het geloof.
"The Splendour of a King
Clothed in Majesty,
He wraps himself in light,
And darkness tries to hide
And trembles at his voice."
En door die waarheid uit te spreken, kon ik ook vervolgens het volgende vanuit mijn hart zingen:
"Name above all names
You are Worthy of all praise
and My heart will sing how great
Is our God."
Dit komt rechtstreeks uit mijn leven, andersgelovigen zullen dit misschien totaal niet begrijpen, maar dan daag ik je uit: kies: ofwel probeer je het te begrijpen door vragen te stellen, ofwel wacht je op de volgende post, die zal weer wat anders zijn qua inhoud :-)
Tot slot een bijbelgedeelte dat echt tot mij sprak de afgelopen week: Psalm 119...
. 11: "Ik berg uw woord in mijn hart, opdat ik tegen U niet zondige."
.105: "Uw woord is een lamp voor mijn voet en een licht op mijn pad."
Alleen als we Zijn Woord in ons hart opbergen, kunnen we standvastig blijven geloven.
Toch weet ik dat God trouw is, toch weet ik dat Hij ons liefheeft en dat Hij het beste met ons voorheeft. Hij heeft ook vier lieve mensen beschermd in dat zelfde ongeluk én degene die het niet overleefde, heeft Hij een eeuwig leven gegeven! Hij zegent ons, we lezen dat niet enkel in Zijn Woord, maar we mogen daar ook zelf van getuigen in ons eigen leven.
Moet ik dan alle gevoel negeren, opzij zetten, blind doorgaan? Nee, God laat ons toe om onze gevoelens te uiten, maar we mogen ons geloof, onze aanbidding daar niet op baseren. Het doet me denken aan de trein die ik al jaren ken:
De waarheid is de locomotief, dat zijn de dingen die je in de Bijbel leest, hetgeen je weet over God, hetgeen waar je uit ervaring van kunt getuigen. Het geloof is het aannemen van die waarheid in je leven, het zeker weten van wat je hoopt, door de bijbelse waarheid in je hart te dragen. Het gevoel is een wezenlijk onderdeel van wie je bent, maar het wordt getrokken door de waarheid en het geloof.
Ik begon van de week te zingen vanuit mijn verstand, hetgeen ik als waarheid ken:
"The Splendour of a King
Clothed in Majesty,
He wraps himself in light,
And darkness tries to hide
And trembles at his voice."
"Name above all names
You are Worthy of all praise
and My heart will sing how great
Is our God."
Dit komt rechtstreeks uit mijn leven, andersgelovigen zullen dit misschien totaal niet begrijpen, maar dan daag ik je uit: kies: ofwel probeer je het te begrijpen door vragen te stellen, ofwel wacht je op de volgende post, die zal weer wat anders zijn qua inhoud :-)
Tot slot een bijbelgedeelte dat echt tot mij sprak de afgelopen week: Psalm 119...
. 11: "Ik berg uw woord in mijn hart, opdat ik tegen U niet zondige."
.105: "Uw woord is een lamp voor mijn voet en een licht op mijn pad."
Alleen als we Zijn Woord in ons hart opbergen, kunnen we standvastig blijven geloven.
vrijdag 28 maart 2008
dragen door gebed
Elkaar dragen in gebed; hoe doe je dat? Als gemeente, vrienden, familie, wil je alles doen om te helpen, maar je bent zo machteloos. Deze mensen, familie en vriend van Eva-Lianne, hebben zo te lijden, maar tegelijk zijn ze zo een voorbeeld van wie Jezus is. Eva lijkt op haar familie wat dat betreft, ook in haar zag je Jezus' karakter!!!
Ik kan nog steeds geen woorden vinden... toch weet ik dat er hoop is. Zowel voor Eva-Lianne, die goed terecht gekomen is, bij God, als voor haar nabestaanden. Ook met hen heeft God een volmaakt plan, dat we door de wazigheid van verdriet soms nauwelijks kunnen zien, maar dat er echt wel is.
Lieve Vader God, U die ons kent en ons gemaakt heeft en die het beste met ons voorheeft,
Vader God, ik wil U smeken, geef hen
... liefde die ze kunnen voelen, door uw Geest, door aanraking van elkaar.
... kracht van U alleen, waardoor ze aan U blijven vasthouden, voor altijd.
... rust, voldoende om 's nachts te kunnen slapen.
... geloof, in Uw heilsplan voor ons allen.
... genezing, dat ze kansen krijgen om te praten, huilen, zonder zich sterk te moeten houden.
Vader God, ik wil U vragen, geef ons
... wijsheid, om hen eerlijk te behandelen en de juiste steun te kunnen bieden.
... inzicht, in de pijn die ondraaglijk is.
... hoop, zodat we die te gepaste tijde kunnen delen.
... volharding, dat we hen mogen blijven steunen, ook na een lange periode.
... geduld, dat wij hen in ere laten en dat we hen kansen bieden om te huilen, rouwen.
Vader, ik smeek U: blijf dicht bij en houdt hen dichter bij U dan ooit! U geeft hoop! Wij verwachten alles van U!
Ik kan nog steeds geen woorden vinden... toch weet ik dat er hoop is. Zowel voor Eva-Lianne, die goed terecht gekomen is, bij God, als voor haar nabestaanden. Ook met hen heeft God een volmaakt plan, dat we door de wazigheid van verdriet soms nauwelijks kunnen zien, maar dat er echt wel is.
Lieve Vader God, U die ons kent en ons gemaakt heeft en die het beste met ons voorheeft,
Vader God, ik wil U smeken, geef hen
... liefde die ze kunnen voelen, door uw Geest, door aanraking van elkaar.
... kracht van U alleen, waardoor ze aan U blijven vasthouden, voor altijd.
... rust, voldoende om 's nachts te kunnen slapen.
... geloof, in Uw heilsplan voor ons allen.
... genezing, dat ze kansen krijgen om te praten, huilen, zonder zich sterk te moeten houden.
Vader God, ik wil U vragen, geef ons
... wijsheid, om hen eerlijk te behandelen en de juiste steun te kunnen bieden.
... inzicht, in de pijn die ondraaglijk is.
... hoop, zodat we die te gepaste tijde kunnen delen.
... volharding, dat we hen mogen blijven steunen, ook na een lange periode.
... geduld, dat wij hen in ere laten en dat we hen kansen bieden om te huilen, rouwen.
Vader, ik smeek U: blijf dicht bij en houdt hen dichter bij U dan ooit! U geeft hoop! Wij verwachten alles van U!
maandag 24 maart 2008
Waarom... waarom Eva?
Als een meisje (Eva-Lianne de Visser) van bijna 20 plots overlijdt door een auto ongeval ... dan vult het mijn hart vol ongeloof en onbegrip. Waarom Eva? Waarom nu? Waarom?
Toen mijn grootouders overleden, waren we redelijk voorbereid. Maar Eva ... 19 jaar ... En zo dicht bij ons, iemand die lang in onze jeugdgroep zat en nog steeds bij onze kerk hoorde. Niets heeft ons of haar familie of vrienden gewaarschuwd. Dood is ze. Ik snap er niks van. Zoveel mensen zijn kapot gemaakt vanbinnen. Als ik me al zo rot voel, wat gaat er dan door haar ouders heen? Haar broer, zus, vriend?
Waarom? Waarom 20 jaar vreugde en dan plots niets meer. Het maakt me bang. Ik ben niet bang voor de dood. Eva is bij God en zij heeft niks meer te lijden. Maar al de pijn die achterblijft, dat geeft me angst, angst voor het onverwachte in het leven.
Ik bid voor Gods genezing in de harten van haar ouders, haar vriend, broer, zus, vrienden. Genezing voor diegenen die het nieuws moesten brengen bij haar ouders; genezing voor die jongen die achter het stuur zat. Genezing voor zovelen. Genezing voor ons allen. Het doet echt pijn, alsof er een stuk van je hart is afgebroken.
Vader, genees ons hart.
Toen mijn grootouders overleden, waren we redelijk voorbereid. Maar Eva ... 19 jaar ... En zo dicht bij ons, iemand die lang in onze jeugdgroep zat en nog steeds bij onze kerk hoorde. Niets heeft ons of haar familie of vrienden gewaarschuwd. Dood is ze. Ik snap er niks van. Zoveel mensen zijn kapot gemaakt vanbinnen. Als ik me al zo rot voel, wat gaat er dan door haar ouders heen? Haar broer, zus, vriend?
Waarom? Waarom 20 jaar vreugde en dan plots niets meer. Het maakt me bang. Ik ben niet bang voor de dood. Eva is bij God en zij heeft niks meer te lijden. Maar al de pijn die achterblijft, dat geeft me angst, angst voor het onverwachte in het leven.
Ik bid voor Gods genezing in de harten van haar ouders, haar vriend, broer, zus, vrienden. Genezing voor diegenen die het nieuws moesten brengen bij haar ouders; genezing voor die jongen die achter het stuur zat. Genezing voor zovelen. Genezing voor ons allen. Het doet echt pijn, alsof er een stuk van je hart is afgebroken.
Vader, genees ons hart.
vrijdag 21 maart 2008
vragen en nog meer vragen
Sommigen beweren dat het christelijk geloof een verzinsel is om antwoorden te geven op levensvragen. Je kent het wel; God heeft niet de mens geschapen, maar de mens heeft God geschapen om een aantal antwoorden te kunnen vinden op bestaande vragen.
De twee kanten zijn met de logica verdedigbaar: God schept de mens naar Zijn beeld dus is het logisch dat de mens verlangt naar een relatie met die Schepper. OF De mens ontstaat uit het niets en zit met levensvragen, dus verzint hij iets over een Schepper, waardoor hij 's nachts rustiger kan slapen: hij weet waar hij vandaan komt.
Er wordt wel steeds één ding over het hoofd gezien: Het christelijk geloof geeft helemaal niet alle pasklare antwoorden die mensen zoeken. Akkoord, ik ben christen, dus ik weet waar ik vandaan kom, waarom ik hier ben, wat het doel is van mijn leven en waar ik naar toe ga. Maar ik blijf met vele vragen zitten, geloof me.
Onlangs kocht ik een boek genaamd "Wat & Waarom ik geloof." Het zou je moeten helpen om jezelf beter te funderen in het christelijk geloof. Als je er doorheen bladert, zie je heel veel theologie die gebruiksvriendelijk in elkaar is gestoken, op maat van jongeren! Echt een boek voor mij, dat ik kan gebruiken om te groeien in mijn kennis en mijn geloof, en dat ik kan gebruiken in het jeugdwerk. Maar wat ik bijzonder boeiend vind aan het boek, is dat het bestaat uit 160 vragen! Geen antwoorden, maar vragen! Met andere woorden: als je als christen dus eindelijk een degelijk én gebruiksvriendelijk boek vindt dat gaat over het "wat" en het "waarom" van het geloof, dan heb je nog altijd niet alle antwoorden. Hooguit meer vragen dan voordien.
Natuurlijk is het boek bedoeld om je leidraden te geven om je eigen antwoorden te vinden, maar uiteindelijk hebben we nog steeds evenveel zin-vragen als andersgelovigen.
Christenen hebben geen pasklare antwoorden op elke vraag, dus dat kan nooit een reden zijn om een godsdienst uit te vinden. We zitten vaak met dezelfde vragen als anderen.
We geloven in God als Schepper, we geloven in Gods volmaakte plan voor ons leven. Maar dat heeft bijna nooit iets te maken met de waarom-vragen, met de gevoelsvragen waar we mee zitten. Met andere woorden: We're all in the same boat here ;-)
Hoe groot is het heelal?
Wanneer ontstond God?
Waarom gaan mensen dood aan ongeneeslijke ziektes die niet hun eigen schuld zijn?
Wat is de mens?
De twee kanten zijn met de logica verdedigbaar: God schept de mens naar Zijn beeld dus is het logisch dat de mens verlangt naar een relatie met die Schepper. OF De mens ontstaat uit het niets en zit met levensvragen, dus verzint hij iets over een Schepper, waardoor hij 's nachts rustiger kan slapen: hij weet waar hij vandaan komt.
Er wordt wel steeds één ding over het hoofd gezien: Het christelijk geloof geeft helemaal niet alle pasklare antwoorden die mensen zoeken. Akkoord, ik ben christen, dus ik weet waar ik vandaan kom, waarom ik hier ben, wat het doel is van mijn leven en waar ik naar toe ga. Maar ik blijf met vele vragen zitten, geloof me.
Onlangs kocht ik een boek genaamd "Wat & Waarom ik geloof." Het zou je moeten helpen om jezelf beter te funderen in het christelijk geloof. Als je er doorheen bladert, zie je heel veel theologie die gebruiksvriendelijk in elkaar is gestoken, op maat van jongeren! Echt een boek voor mij, dat ik kan gebruiken om te groeien in mijn kennis en mijn geloof, en dat ik kan gebruiken in het jeugdwerk. Maar wat ik bijzonder boeiend vind aan het boek, is dat het bestaat uit 160 vragen! Geen antwoorden, maar vragen! Met andere woorden: als je als christen dus eindelijk een degelijk én gebruiksvriendelijk boek vindt dat gaat over het "wat" en het "waarom" van het geloof, dan heb je nog altijd niet alle antwoorden. Hooguit meer vragen dan voordien.
Natuurlijk is het boek bedoeld om je leidraden te geven om je eigen antwoorden te vinden, maar uiteindelijk hebben we nog steeds evenveel zin-vragen als andersgelovigen.
Christenen hebben geen pasklare antwoorden op elke vraag, dus dat kan nooit een reden zijn om een godsdienst uit te vinden. We zitten vaak met dezelfde vragen als anderen.
We geloven in God als Schepper, we geloven in Gods volmaakte plan voor ons leven. Maar dat heeft bijna nooit iets te maken met de waarom-vragen, met de gevoelsvragen waar we mee zitten. Met andere woorden: We're all in the same boat here ;-)
Hoe groot is het heelal?
Wanneer ontstond God?
Waarom gaan mensen dood aan ongeneeslijke ziektes die niet hun eigen schuld zijn?
Wat is de mens?
vrijdag 14 maart 2008
tussen de regels door...
In een vergadering ...
Mensen wat fijn dat we er allemaal zijn!
Brugge en Gent, ik haal het altijd door elkaar.
Ben je net getrouwd, waarom heb je dan geen wallen onder de ogen?
Moeten we geen bloemetje sturen naar dinges? Ja, goed idee, dat doen we direct.
Zullen we volgende keer aan de éne kant van de wereld samenkomen of liever aan de andere kant? Het midden is bezet. Het andere midden is € 9000.
Geert Soete? Is dat die die zo ... (armen in de lucht zwaaiende en heen en weer bewegend)? Ja zegt iedereen enthousiast, dat is die!
We moeten de tijger vernoemen, misschien kan hij zelf even langs komen. Goh, de tijger verkoopt overal warme broodjes, bij jou ook?
Laat de doden de doden begraven! Pas op of ik ga naar huis!
Ik heb dat ook op de startdag gedaan! Startdag? Is er een startdag? Wanneer is dat dan? Op 1 januari of 1 september? Waar starten we dan mee?
Als je geld wilt moet je erom vragen!!!
Dit is niet gemeen bedoeld dit is gewoon nonsens tussen de regels door. Ik heb genoten, ook van de rest.
Mensen wat fijn dat we er allemaal zijn!
Brugge en Gent, ik haal het altijd door elkaar.
Ben je net getrouwd, waarom heb je dan geen wallen onder de ogen?
Moeten we geen bloemetje sturen naar dinges? Ja, goed idee, dat doen we direct.
Zullen we volgende keer aan de éne kant van de wereld samenkomen of liever aan de andere kant? Het midden is bezet. Het andere midden is € 9000.
Geert Soete? Is dat die die zo ... (armen in de lucht zwaaiende en heen en weer bewegend)? Ja zegt iedereen enthousiast, dat is die!
We moeten de tijger vernoemen, misschien kan hij zelf even langs komen. Goh, de tijger verkoopt overal warme broodjes, bij jou ook?
Laat de doden de doden begraven! Pas op of ik ga naar huis!
Ik heb dat ook op de startdag gedaan! Startdag? Is er een startdag? Wanneer is dat dan? Op 1 januari of 1 september? Waar starten we dan mee?
Als je geld wilt moet je erom vragen!!!
Dit is niet gemeen bedoeld dit is gewoon nonsens tussen de regels door. Ik heb genoten, ook van de rest.
maandag 10 maart 2008
iemand op wie je kunt rekenen
"Als je iemand's vertrouwen wilt 'winnen', zul je jezelf moeten bewijzen, laten zien dat je betrouwbaar bent", las ik onlangs in een artikeltje. Klinkt logisch hè, niemand houdt van teleurstelling, dus lijkt het logisch dat je eerst maar eens moet bewijzen wat voor een vriend je bent, voordat iemand je als vriend gaat zien.
Toch lees ik op vele blogs dat mensen op zoek zijn en blijven naar betrouwbare anderen: vrienden met wie je je leven kunt delen. Velen hebben die nog niet echt gevonden, of dachten het en zijn teleurgesteld.
Kijk, als iedereen weet hoe belangrijk vertrouwen, eerlijkheid, oprechtheid, openheid, gevoelens, rekenen op, ... is, maar bijna niemand vind die dat ook kan zijn, dan betekent dat dus dat we er zelf ook niet zo super in zijn. Anders hadden "jullie betrouwbaren" elkaar allang gevonden ;-)
En het is zo: hoe belangrijk wij vertrouwen ook vinden, wij stellen elkaar als mensen constant teleur. Hoe hard we onszelf ook bewust zijn van onze gevoelens, we presteren het toch steeds om andermans gevoelens te kwetsen. Hoe graag we ook op een ander willen kunnen rekenen, we houden vaak zelf ons woord niet eens.
En daar zit volgens mij de sleutel: kijk in je eigen hart, en meet de ander volgens die maatstaf. Kwetst iemand jou? Vergeef hen en besef dat ook jij bekwaam bent om te kwetsen. Maar ga in elk geval door.
Mensen, laat elkaar niet vallen wegens teleurstelling of gekwetste gevoelens; vergeef en ga door.
Begin elke nieuwe vriendschap met 100% vertrouwen, en laat het niet zomaar afzwakken.
Laat je kwetsen. En ga door. Laat iemand jou teleurstellen en bewijs het tegendeel door er te blijven zijn voor die ander.
Meet anderen met de maatstaf waarmee jij gemeten zou willen worden. En wees een betrouwbare ander voor wie je ook tegenkomt.
Toch lees ik op vele blogs dat mensen op zoek zijn en blijven naar betrouwbare anderen: vrienden met wie je je leven kunt delen. Velen hebben die nog niet echt gevonden, of dachten het en zijn teleurgesteld.
Kijk, als iedereen weet hoe belangrijk vertrouwen, eerlijkheid, oprechtheid, openheid, gevoelens, rekenen op, ... is, maar bijna niemand vind die dat ook kan zijn, dan betekent dat dus dat we er zelf ook niet zo super in zijn. Anders hadden "jullie betrouwbaren" elkaar allang gevonden ;-)
En het is zo: hoe belangrijk wij vertrouwen ook vinden, wij stellen elkaar als mensen constant teleur. Hoe hard we onszelf ook bewust zijn van onze gevoelens, we presteren het toch steeds om andermans gevoelens te kwetsen. Hoe graag we ook op een ander willen kunnen rekenen, we houden vaak zelf ons woord niet eens.
En daar zit volgens mij de sleutel: kijk in je eigen hart, en meet de ander volgens die maatstaf. Kwetst iemand jou? Vergeef hen en besef dat ook jij bekwaam bent om te kwetsen. Maar ga in elk geval door.
Mensen, laat elkaar niet vallen wegens teleurstelling of gekwetste gevoelens; vergeef en ga door.
Begin elke nieuwe vriendschap met 100% vertrouwen, en laat het niet zomaar afzwakken.
Laat je kwetsen. En ga door. Laat iemand jou teleurstellen en bewijs het tegendeel door er te blijven zijn voor die ander.
Meet anderen met de maatstaf waarmee jij gemeten zou willen worden. En wees een betrouwbare ander voor wie je ook tegenkomt.
vrijdag 29 februari 2008
wees jezelf
Wees jezelf.
Ik geloof persoonlijk meer in God dan in mezelf, maar juist omdat ik geloof in God, geloof ik des te meer in de mensen en hun capaciteiten.
Voor mij betekent het:
NIET overal waar je gaat en staat alleen maar aan jezelf denken
WEL overal waar je gaat en staat dezelfde persoonlijkheid uitstralen
NIET je hart volgen als het je principes overboord gooit
WEL je hart en je principes op één lijn zetten en er dan voor gaan
NIET over lijken gaan
WEL tegen de stroom in zwemmen
NIET gevoelens laten bepalen wat je kiest
WEL bewust je gevoelens een plaats geven zodat je jezelf beter leert kennen
NIET altijd overal tegen aanschoppen
WEL je eigen visie en geloof ontdekken en dan pas gaan schoppen waar nodig
NIET Leef zoals je wil
WEL Leef zoals je bent
NIET anderen behandelen alsof jij het centrum van de wereld bent
WEL anderen behandelen zoals jij behandeld zou willen worden
NIET alles verdraaien tot het bij je past
WEL jezelf ontplooien en laten kneden door God
NIET je verstand op nul zetten
WEL je verstand gebruiken en ervan genieten
NIET altijd maar bezig zijn
WEL investeren in mensen
Ik geloof persoonlijk meer in God dan in mezelf, maar juist omdat ik geloof in God, geloof ik des te meer in de mensen en hun capaciteiten.
Voor mij betekent het:
NIET overal waar je gaat en staat alleen maar aan jezelf denken
WEL overal waar je gaat en staat dezelfde persoonlijkheid uitstralen
NIET je hart volgen als het je principes overboord gooit
WEL je hart en je principes op één lijn zetten en er dan voor gaan
NIET over lijken gaan
WEL tegen de stroom in zwemmen
NIET gevoelens laten bepalen wat je kiest
WEL bewust je gevoelens een plaats geven zodat je jezelf beter leert kennen
NIET altijd overal tegen aanschoppen
WEL je eigen visie en geloof ontdekken en dan pas gaan schoppen waar nodig
NIET Leef zoals je wil
WEL Leef zoals je bent
NIET anderen behandelen alsof jij het centrum van de wereld bent
WEL anderen behandelen zoals jij behandeld zou willen worden
NIET alles verdraaien tot het bij je past
WEL jezelf ontplooien en laten kneden door God
NIET je verstand op nul zetten
WEL je verstand gebruiken en ervan genieten
NIET altijd maar bezig zijn
WEL investeren in mensen
ik weiger te verdrinken
Tijdsbesteding ... Hoe bepaal ik hoe ik mijn agenda indeel, hoe druk ik het voor mezelf maak ... Hoe zeg ik "ja" of "nee" tegen iets?
Het spreekwoord "Als het kalf verdronken is, dempt men de put." wil zeggen dat men pas actie onderneemt als er iets is misgelopen. Men wist dat het kon gebeuren, maar men ontkende het en nu is het te laat - het kalf is verdronken.
Er zijn veeeeeel teveel evangelische leiders verdronken! En sommigen zijn nog bezig met verdrinken... Het idee van "druk zijn = goed bezig zijn", of de gedachte dat "alles instort als ik deze taak nu niet op mij pak" ... Nergens voor nodig, ik meen het! De wereld draait net zo goed verder, ook als jij wat zou minderen!
Onlangs vroeg iemand me of ik een bepaalde avond kon vergaderen, en toen ik nee zei, vroegen ze gewoon ronduit wat ik dan te doen had, want misschien kon ik dat wel verzetten. Het is een mentaliteit van druk zetten, schuldgevoel aanpraten als je niet net zo hard werkt als anderen, en op de koop toe verkoopt men deze manier van omgaan met bijbelse termen zoals "een extra mijl gaan" of "je talenten gebruiken". Da's je reinste onzin. We mogen die termen niet gebruiken om mekaar onder druk te zetten.
Ik wil er voor mezelf een les uit leren.
Ik weiger te verdrinken!
Tenminste, dat ben ik van plan. Ik wil gewoon niet dezelfde fout maken.
Ik zal zelf in gebed bepalen wanneer ik tijd heb en wanneer niet. Mijn agenda is (redelijk) untouchable. Ik leef dit leven en alleen ik weet dus - in overleg met God en mijn vrouw - hoe ik die het beste moet indelen. Dat is een verantwoordelijkheid die ik gekregen heb en daar moet ik goed mee omgaan. Dat is mijn job.
Ik zal tijd voor mijn gezin en mijzelf maken. Het klinkt nogal egoïstisch "tijd voor mezelf". Begrijp me niet verkeerd: ik doe mijn uren voor beide jobs, en ik doe ook wel overuren in beperkte mate. Ik heb het hier over mijn tijdsindeling en mijn vrije tijd. Ik heb het recht om zelf te beslissen wat ik ermee doe!
Ik wil ook nog lang mee kunnen gaan, ik wil weten hoe het met mijn kinderen en familie gaat, ik wil blijven samen het leven ervaren met mijn vrouw, ik wil mij niet verschuilen onder hopen werk. Ik pleit voor balans en wijsheid.
Ik pleit voor logica en eerlijkheid. Ik pleit voor verantwoordelijkheid en durf. Ik pleit voor genieten en dienen. Dat kan allemaal samen!
Het spreekwoord "Als het kalf verdronken is, dempt men de put." wil zeggen dat men pas actie onderneemt als er iets is misgelopen. Men wist dat het kon gebeuren, maar men ontkende het en nu is het te laat - het kalf is verdronken.
Er zijn veeeeeel teveel evangelische leiders verdronken! En sommigen zijn nog bezig met verdrinken... Het idee van "druk zijn = goed bezig zijn", of de gedachte dat "alles instort als ik deze taak nu niet op mij pak" ... Nergens voor nodig, ik meen het! De wereld draait net zo goed verder, ook als jij wat zou minderen!
Onlangs vroeg iemand me of ik een bepaalde avond kon vergaderen, en toen ik nee zei, vroegen ze gewoon ronduit wat ik dan te doen had, want misschien kon ik dat wel verzetten. Het is een mentaliteit van druk zetten, schuldgevoel aanpraten als je niet net zo hard werkt als anderen, en op de koop toe verkoopt men deze manier van omgaan met bijbelse termen zoals "een extra mijl gaan" of "je talenten gebruiken". Da's je reinste onzin. We mogen die termen niet gebruiken om mekaar onder druk te zetten.
Ik wil er voor mezelf een les uit leren.
Ik weiger te verdrinken!
Tenminste, dat ben ik van plan. Ik wil gewoon niet dezelfde fout maken.
Ik zal zelf in gebed bepalen wanneer ik tijd heb en wanneer niet. Mijn agenda is (redelijk) untouchable. Ik leef dit leven en alleen ik weet dus - in overleg met God en mijn vrouw - hoe ik die het beste moet indelen. Dat is een verantwoordelijkheid die ik gekregen heb en daar moet ik goed mee omgaan. Dat is mijn job.
Ik zal tijd voor mijn gezin en mijzelf maken. Het klinkt nogal egoïstisch "tijd voor mezelf". Begrijp me niet verkeerd: ik doe mijn uren voor beide jobs, en ik doe ook wel overuren in beperkte mate. Ik heb het hier over mijn tijdsindeling en mijn vrije tijd. Ik heb het recht om zelf te beslissen wat ik ermee doe!
Ik wil ook nog lang mee kunnen gaan, ik wil weten hoe het met mijn kinderen en familie gaat, ik wil blijven samen het leven ervaren met mijn vrouw, ik wil mij niet verschuilen onder hopen werk. Ik pleit voor balans en wijsheid.
Ik pleit voor logica en eerlijkheid. Ik pleit voor verantwoordelijkheid en durf. Ik pleit voor genieten en dienen. Dat kan allemaal samen!
een voorbeeld
Overal waar ik ga of sta, zie ik goede en slechte voorbeelden. Christenen die dit lezen zouden misschien direct zeggen dat ik als bewust christen meer goede voorbeelden vind onder de christenen en slechte voorbeelden onder andersgelovigen, maar niets is minder waar. Het omgekeerde is vaak realiteit en daar is niets mis mee.
Ik kijk op naar mensen die gedurfde keuzes maken, bewust bezig zijn met hun leven, en ervoor blijven gaan omdat ze ergens in geloven. Ze komen er ook openlijk voor uit: zo zit ik in elkaar, en daarvoor wil ik gaan. Een soort houding van "take it or leave it". Ze zijn ook niet bang om veranderingen in hun leven te maken, zolang het maar logisch is. No nonsens, to the point, verantwoordelijk omgaan met je leven, maar vooral: bewuste keuzes maken, keer op keer. Zonder je teveel van anderen aan te trekken. Jou leven is tussen jou en God en niemand anders. Niet dat ze niemand anders nodig hebben, maar ze zijn gewoon niet bang om tegen de stroom in te zwemmen. Daar leer ik immens veel van.
Veel lessen heb ik ook geleerd door juist slechte voorbeelden te zien, zo heb ik bijvoorbeeld geleerd om niet zomaar met de stroom mee te zwemmen. Ik wil niet zomaar dingen doen omdat ik het zo heb geleerd. Ik wil niet vastgeroest zitten in een sleur, zonder zelfs maar na te denken wat ik wil of waar ik naar toe wil. Ik hou er niet zo van om de "algemene verwachtingen" te vervullen. Ik zou me erg zielig en ongelukkig voelen als mijn hele agenda, prioriteiten, leven, zou bepaald worden door anderen. Als je als christen zomaar meezwemt met de rest, en meedoet aan de verwachtingen van je omgeving, verdrink je. En ik ben niet van plan om te verdrinken.
Ik kijk op naar mensen die gedurfde keuzes maken, bewust bezig zijn met hun leven, en ervoor blijven gaan omdat ze ergens in geloven. Ze komen er ook openlijk voor uit: zo zit ik in elkaar, en daarvoor wil ik gaan. Een soort houding van "take it or leave it". Ze zijn ook niet bang om veranderingen in hun leven te maken, zolang het maar logisch is. No nonsens, to the point, verantwoordelijk omgaan met je leven, maar vooral: bewuste keuzes maken, keer op keer. Zonder je teveel van anderen aan te trekken. Jou leven is tussen jou en God en niemand anders. Niet dat ze niemand anders nodig hebben, maar ze zijn gewoon niet bang om tegen de stroom in te zwemmen. Daar leer ik immens veel van.
Veel lessen heb ik ook geleerd door juist slechte voorbeelden te zien, zo heb ik bijvoorbeeld geleerd om niet zomaar met de stroom mee te zwemmen. Ik wil niet zomaar dingen doen omdat ik het zo heb geleerd. Ik wil niet vastgeroest zitten in een sleur, zonder zelfs maar na te denken wat ik wil of waar ik naar toe wil. Ik hou er niet zo van om de "algemene verwachtingen" te vervullen. Ik zou me erg zielig en ongelukkig voelen als mijn hele agenda, prioriteiten, leven, zou bepaald worden door anderen. Als je als christen zomaar meezwemt met de rest, en meedoet aan de verwachtingen van je omgeving, verdrink je. En ik ben niet van plan om te verdrinken.
zaterdag 23 februari 2008
een beter dagelijks leven
Vandaag was ik in een bedrijf waar visie - "een beter dagelijks leven creëren voor zoveel mogelijk mensen" - ook in de attitude, in alle details zichtbaar is. Je bent er aanwezig en je denkt contstant "goh, dat ze zelfs daaraan gedacht hebben".
Ik ben zelf de laatste tijd op verschillende plaatsen betrokken bij de creatie of bijsturing van een "visie". Het is goed voor een bedrijf of organisatie om een visie te hebben, zo kun je jezelf evalueren, je werk verklaren en zo weet je waar je naar toe wilt werken.
Wat ik bij vele organisaties/bedrijven mis is de attitude die daarmee gepaard gaat, de algemene sfeer die diezelfde visie uitstraalt. Doelstellingen worden in detail beschreven, en ook gevolgd. Maar in het dagelijks omgaan met dingen en mensen merk je er veel minder van. Ik heb het dan over de subtiele details zoals manier van praten, de inrichting, gedragscodes en dergelijke.
In het bedrijf waar ik vandaag was, was het gewoon duidelijk dat hun visie (behalve winst maken uiteraard) is om mensen een beter dagelijks leven te geven. Je hebt namelijk ook alle comfort als je er binnenwandelt.
... gratis ontbijt voor iedereen.
... een speelgedeelte met een bar errond zodat ouders dat gratis ontbijt kunnen veroberen terwijl ze hun kind geen seconde uit het oog moeten verliezen.
... shortcuts naar de uitgang zodat je de winkel binnen kunt gaan en ook elk moment kunt vertrekken als je wilt.
... een toilet voor papa en kindje, met dus 2 toiletpotten in 1 ruimte ...
... om dan maar te zwijgen van de produkten die ze verkopen, die zijn ook voor iedereen nuttig hieronder een fotootje als voorbeeld, de witte kast en de zwarte rugzak (in 2 te splitsen).
Dat noem ik visie, dat noem ik uitstraling, dat noem ik karakter. Daar kunnen we allemaal van leren! Het zit 'em volgens mij toch vaak in de details :-)
Ik ben zelf de laatste tijd op verschillende plaatsen betrokken bij de creatie of bijsturing van een "visie". Het is goed voor een bedrijf of organisatie om een visie te hebben, zo kun je jezelf evalueren, je werk verklaren en zo weet je waar je naar toe wilt werken.
Wat ik bij vele organisaties/bedrijven mis is de attitude die daarmee gepaard gaat, de algemene sfeer die diezelfde visie uitstraalt. Doelstellingen worden in detail beschreven, en ook gevolgd. Maar in het dagelijks omgaan met dingen en mensen merk je er veel minder van. Ik heb het dan over de subtiele details zoals manier van praten, de inrichting, gedragscodes en dergelijke.
In het bedrijf waar ik vandaag was, was het gewoon duidelijk dat hun visie (behalve winst maken uiteraard) is om mensen een beter dagelijks leven te geven. Je hebt namelijk ook alle comfort als je er binnenwandelt.
... gratis ontbijt voor iedereen.
... een speelgedeelte met een bar errond zodat ouders dat gratis ontbijt kunnen veroberen terwijl ze hun kind geen seconde uit het oog moeten verliezen.
... shortcuts naar de uitgang zodat je de winkel binnen kunt gaan en ook elk moment kunt vertrekken als je wilt.
... een toilet voor papa en kindje, met dus 2 toiletpotten in 1 ruimte ...
... om dan maar te zwijgen van de produkten die ze verkopen, die zijn ook voor iedereen nuttig hieronder een fotootje als voorbeeld, de witte kast en de zwarte rugzak (in 2 te splitsen).
Dat noem ik visie, dat noem ik uitstraling, dat noem ik karakter. Daar kunnen we allemaal van leren! Het zit 'em volgens mij toch vaak in de details :-)
Abonneren op:
Posts (Atom)